ارزیابی نقش توسعه اجتماعی در تحکیم حس مکانی (مطالعه موردی: محلات ناحیه 10 شهر سنندج)

حس مکانی ناشی از سکونت در محله های مختلف یک شهر متفاوت است. بالا بودن حس مکان در یکشهر بیانگر مهم بودن شهر برای ساکنان آن است که می تواند برای شهر نتایج مثبتی را به همراه داشته باشد.برنامه ریزان شهری باید به مفهوم حس مکان به عنوان یکی از مؤلفه های شهر مطلوب بنگرند و برای نیل بهآن اقدام به برنامه ریزی کنند. یکی از استراتژی های تحکیم حس مکان، ارتقای سطح توسعه ی اجتماعیاست. هدف از این تحقیق، سنجش سطح توسعه ی اجتماعی در چهار محله ی ناحیه ی 10 شهر سنندج وارزیابی نقش آن در تحکیم حس مکانی است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعه ی کتابخانه ای و مطالعه ی پیمایشی است. در فرایند این پژوهش ابتدا با استفاده از نظرات دوازده نفر ازکارشناسان شهرداری و شورای شهر سنندج و 28 نفر از افراد دارای تحصیلات دانشگاهی ساکن در ناحیه یمحلات ناحیه ی 10 شهر سنندج، وضعیت توسعه یافتگی اجتماعی محلات از نظر معیارهایی همچون سطوحامنیت اجتماعی، انسجام اجتماعی، سطح اعتماد، دامنه ی تعامل، گرایش به ارزش ها و هنجارها در قالب مدلAHP سنجش و ارزیابی شد. در مرحله ی بعد با توزیع پرسشنامه سنجش حس مکانی در میان 377 نفر ازساکنان ناحیه، مرحله ی دوم تحقیق نیز به پایان رسید. در مرحله سوم با استفاده از آزمون آماری پیرسون،رابطه ی میان سطح توسعه یافتگی اجتماعی محلات و حس مکانی ساکنان محلات چهارگانه ارزیابی وتحلیل شد. نتایج این آزمون نشان از وجود رابطه مثبت و مستقیم میان توسعه ی اجتماعی و حس مکانیدارد. بر این اساس محله ی یک که دارای بالاترین میزان سطح توسعه یافتگی اجتماعی بوده، بیشترین میزانحس مکانی را نیز داشته است.

کلیدواژه ها:

توسعه ی اجتماعی ، مدل AHP ، ناحیه 10 سنندج ، حس مکان ، آزمون آماری