پراکنش TPHs, PAHs و PCBs در رسوبات منطقه مشرف به واحد آب شیرین کن مستقر در بندرلنگه

آلاینده های آلی از مهمترین آلاینده های زیست محیطی هستند زیرا دارای زمان ماندگاری طولانی هستند و براحتی از محیط زیست حذف نمی گردند. همچنین این ترکیبات دارای خاصیت تجمع بیولوریکی هستند و می توانند وارد زنجیره غذایی دریایی و نهایتا بدن مصرف کنندگان محصولات دریایی گردند. غلظت آلاینده های نفتی کل (TPHs)، پلی آروماتیک هیدروکربنها (PAHs) و پلی کلره بی فنیلها (PCBs) و همچنین بافت رسوبات و درصد کربن آلی رسوبات منطقه مشرف به یکی از واحدهای آب شیرین کن مستقر در بندرلنگه در دو فصل کم و پر باران اندازه گیری شد. محدوده تغییرات PAH و PCB ها به ترتیب از 14/46 تا 2/117 و از 68/3 تا 29/7 نانو گرم بر گرم وزن خشک رسوب بوده است. در حالیکه حداقل و حداکثر مقادیر اندازه گیری شده برای TPH ها به ترتیب 07/0 و 5/1 میکروگرم بر گرم وزن خشک رسوب می باشد. غلظت آلاینده ها کمتر از مقادیر استاندارد جهانی بوده است. نسبت های مولکولی تایید کننده حضور منابع پتروژنیک و پیروژنیک برای پلی آروماتیک هیدروکربنها می باشد. از میان کانجنرهای پلی کلره بی فنیلها، کانجنر شماره 153 دارای بیشترین فراوانی است. با توجه به نیازمندی برای افزایش واحدهای آب شیرین کن در کشورمان، پایش مداوم آلاینده های آلی و معدنی در واحدهای شیرین سازی ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

آلاینده های آلی ، رسوبات ، آب شیرین کن ، بندرلنگه ، خلیج فارس