ارتقای کیفیت زندگی شهری در بافت کهن شهر آمل با تاکید بر شاخص های کالبدی و ادارکی

امروزه مراکز شهری علاوه بر محل تمرکز فعالیتها و بروز تعاملات اجتماعی، بعنوان عرصه های اصلی تجلیگاه خاطرات جمعی و همچنین تبلور حیات مدنی و هویت اجتماعی شهروندان ایفای نقش میکنند. بافتهای تاریخی و کهن شهری کهدر این محدوده قرار دارند، نقش موثر و بارزی را در هویت دادن به شهر ایفا مینمایند و در عین حال حیات و رشد این بافتها مانع از بی هویتی و فرسودگی شهر از درون شده و توسعه بی رویه آنها را محدود میکند . شهر آمل از شهرهای بسیار قدیمی و باستانی ایران در استان مازندران است. بافت تاریخی آمل از بخشهایی چون بازار، معابر و گذرگاه ها، مساجد واماکن تاریخی و با ارزش معماری و مذهبی تشکیل شده است که این بناها به نوعی هویت شهر را تشکیل میدهند اما به دلیل برنامه ریزی نادرست بسیاری از آنها عملکرد اصلی خود را از دست داده اند و یا غیرقابل استفاده شده اند. همینعوامل کیفیت زندگی را در این مناطق کاهش داده و موجب مهاجرت ساکنان اولیه از این نواحی شده است. در حالیکه، ساکنین جدید این مناطق نیز به دلیل نداشتن حس تعلق خاطر به محیط، تمایل چندانی برای کمک به بازسازی بافت از خود نشان نمیدهند. با توجه به مشکلات کالبدی و هویتی موجود در بافت، هدف این پژوهش ارتقای کیفیت زندگی شهردر بافت کهن شهر آمل با تاکید بر شاخصهای کالبدی و ادارکی میباشد. در این پژوهش پس از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز در رابطه با شاخصهای اصلی کیفیت زندگی در این تحقیق یعنی کالبدی و ادراکی بوسیله پرسشنامه و مطالعاتمیدانی، با استفاده از روشهای آماری توصیفی همچون میانگین، جداول و درصدهای فراوانی و نمودارها، مولفه های مورد نظر مورد تجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است. درنهایت اینگونه بنظر میرسد که با مرمت و تغییر کاربری بناها و ایجاد مراکز فرهنگی، هنری و تفریحی در این منطقه علاوه بر اینکه مشکل کمبود تسهیلات و پایین بودن کیفیت ابنیه که اصلی ترین مشکلات ساکنین منطقه بوده مرتفع میگردد، در نتیجه ایجاد این مراکز به مرور زمان سبب بهبود وضعیت ادراکی منطقه نیز خواهند شد و در نتیجه کیفیت زندگی در منطقه افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

بافت کهن ، کیفیت زندگی ، کالبد ، هویت ، تعلق خاطر ، شهر آمل