خاک مخزنی برای نگهداشت کربن و حفاظت از محیط زیست

توجه به اینکه بزرگ ترین بخش گازهای گلخانه ای، گازهای کربندار هستند، بنابراین تجزیه گازها و ترسیب کربن آنها، موجب اصلاح ترکیب گازی اتمسفر شده و تأثیر گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد. در اینجاست که موضوع ترسیب کربن یعنی رسوب دادن و تخلیه کربن موجود در اتمسفر ، اهمیت پیدا می کند . به جذب دی اکسید کربن اضافی جو توسط اندام های هوایی و زیرزمینی گیاهان،جلبک ها وغیره به منظور کاهش اثرات سوء پدیده گرمایش زمین، ترسیب کربن گفته می شود .ترسیب کربن ناشی از تعادلی است که بین مراحل مختلف چرخه کربن از جمله فتوسنتز، رشد گیاه، تراکم و انباشت کربن در خاک ها و انتشار کربن ناشی از تنفس اندام های زنده، نابودی درختان، تجزیه میکروبی لاشبرگ، اکسیداسیون کربن خاک و تخریب زمین صورت می گیرد. ذخیره سازی کربن در خاک، زیست توده، زیرزمین و یا اکوسیستمهای اقیانوسی، بطوریکه انتشار آن را به شکل دی اکسید کربن در اتمسفر کاهش میدهد و یا بهتأخیر میاندازد. بدین ترتیب، با کاهش میزان گازگلخانه ای دی اکسید کربن دراتمسفر، می توان کمکی به کاهش تغییرات اقلیمی نمود. پالایش کربن با روشهای مصنوعی مثل فیلتر، هزینه های سنگینی را در بر دارد. لذا به منظور کاهش دی اکسید کربن اتمسفری و ایجاد تعادل در محتوای گازهای گلخانه ای، کربن اتمسفر می بایست جذب و در فرم های متعدد ترسیب گردد. افزایش ترسیب کربن معادل افزایش توده زنده گیاهی، افزایش تولید، بهبود حاصلخیزی خاک، افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک و جلوگیری از فرسایش آبی و بادی، بهبود کیفیت آب و خاک، کاهش هدررفت عناصر غذایی است. به همین سبب ترسیب کربن علاوه بر دارا بودن ارزش های حفاظتی، به دلیل افزایش تولید توده زنده، از نظر اقتصادی دارای ارزش است و می تواند به عنوان منفعت و سود اضافی حاصل از فعالیت ها و عملیات احیاء اراضی تخریب شده مطرح گردد.

کلیدواژه ها:

ترسیب کربن ، محیط زیست ، دی اکسید کربن ، گرم شدن جهانی ، خاک ، گازهای گلخانه ای