کاربرد برنامه ریزی آرمانی فازی در مدیریت الگوی کشت محصولات زراعی منتخب استان گلستان( مطالعه موردی شهرستان گرگان)

در این مطالعه برنامه ریزی آرمانی فازی در تعیین الگوی بهینه کشت شهرستان گرگان در سه مدل فازی مورد توجه قرار گرفت. آمار و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و از طریق تکمیل 110 پرسش نامه از سطح شهرستان گرگان بدست آمد. اهداف این پژوهش شامل حداکثر سازی سود و دستیابی به خودکفایی با تکیه بر اصول کشاورزی پایدار برای محصولات زراعی شهرستان گرگان می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که مدل فازی سناریوی یک که آرمان بیشینه سازی سود( افزایش سی درصدی در بازده برنامه ای فعلی) را لحاظ می کند نشان می دهد با 29/62 در صد افزایش در بازده برنامه ای فعلی، مقدار مطلوب این آرمان حاصل نمی شود. مدل فازی سناریوی سه تعاملی بین مدل فازی سناریوی یک و دو به وجود می آورد. در این سناریو هر چند بازده برنامه ای نسبت به مدل فازی سناریوی یک 0/11 درصد کاهش می یابد و هدف خود کفایی در محصول برنج دانه بلند پر محصول نسبت به مدل فازی سناریوی دو نادیده گرفته می شود. اما در مجموع، بازده برنامه ای 29/48 درصد سطح زیر کشت محصولات جو دیم، سویا آبی و گندم دیم به ترتیب 14/94، 715/90 و37/01 درصد نسبت به الگوی فعلی منطقه افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی آرمانی فازی ، الگوی بهینه کشت ، شهرستان گرگان ، خودکفایی ، بازده برنامه ای