اولویت بندی مشخصه های فنی محصول در QFD فازی توسط ترکیب روشهای AHP فازی و عملگر ارزش انتظاری (مطالعه موردی: کارخانه روغن نباتی سیرجان)

گسترش عملکردی کیفیت (QFD) یک روش سیتماتیک برای انتقال صدای مشتری درون محصول نهایی به منظور دستیابی به رضایت بیشتر مشتری است. جهت دستیابی به سطح بیشتر رضایت بایستی مضخه های فنی اثرگذار بر عملکرد محصول که بیشترین سهم را در حداکثر نمودن نیازهای مشتری دارند، تعیین نمود. از طرف دیگر از دیدگاه طراحان QFD، فرآیندهای طراحی محصول در محیط های مبهم اجرا می شوند. بنابراین در ارتباط با ماهیت فازی در فرآیندهایی QFD، رویکردهایی فازی جهت فرموله نمودن ارتباطات میان نیازهای مشتری و مشخصه های فنی و درجه اهمیت نیازهای مشتری به کاربرد شده اند. لذا این مقاله تلاش کرده است یک روش اولویت بندی مشخصه های فنی محصول بر اساس عملگر ارزش انتظاری و میانگین موزون فازی ارائه دهد که در آن درجه اهمیت نیازهای مشتری بر اساس AHP فازی به دست آمده است. در این م طالعه از چهار پخش جهت تعیین نیازها و از پنج متخصص جهت تعیین مشخصه های فنی و ارتباطات میان آنها با نیازها استفاده شده است. همچنین یک مثال از آن در کارخانه روغن نباتی سیرجان جهت توضیح این روش در پایان آورده شده است.

کلیدواژه ها:

، QFD فازی ، مشخصه هایی فنی محصول ، AHP فازی ، عملگر ارزش انتظاری