بررسی احداث شبکه های آبیاری با فرآیند جلب مشارکت های مردمی (مطالعه موردی: پروژه آبیاری میاناب شوشتر)

محدودیت منابع آب در کشور، ضرورت و اهمیت توجه به بحث صرفه جویی و کاهش تلفات و ضایعات آب در کشور را مشخص می نماید. در همین راستا احداث شبکه های مدرن آبیاری و زهکشی و ضرورت بهره گیری از مشارکت مردم در تمامی مراحل برنامه ریزی، طراحی، ساخت و بهره برداری پروژه ها مورد توجه قرار گرفته است. همچنین امروزه مشارکت مدنی و همیاری بعنوان یکی از شالوده های اساسی توسعه پایدار، بیش از پیش مورد توجه سیاست گزاران قرار گرفته است. تجربه نشان می دهد که برنامه های توسعه پایدار، از طریق برنامه هایی اثر بخش خواهد بود که به نیازهای ملی از طریق مشارکت های مردمی پاسخ می دهد. در حقیقت در یک فرایند مشارکتی و با کمک بهره برداران در قالب تشکل ها و سازمان های مردمی می توان زمینه توسعه پایدار این مناطق را فراهم نمود. شبکه آبیاری وزهکشی میاناب شوشتر واحد عمرانی یک به مساحت 4470 هکتار خالص بخشی از شبکه آبیاری وز هشکی غرب میاناب شوشتر می باشد که جز آبخور رودخانه کارون بوده و در جنوب واحد داریون شوشتر واقع شده است. جهت اجرای این پروژه با استفاده از ساز و کار جلب مشارکت بهره برداران در قالب ماده 106 برنامه سوم توسعه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی دولت جمهوری اسلامی ایران زمینه استفاده از تسهیلات بانکی فراهم گردید. همچنین با تشکیل شرکت های تعاونی در محدوده طرح و تشکل کشاورزان در قالب این تعاونی ها، زمینه انسجام بهره برداران به منظور بهره برداری از این پروژه در دستور کار قرار گرفت. بنابراین در این پروژه با همیاری و مشارکت کشاورزان و تشکل آنها در قالب تعاونی های آب بران، زمینه اشتغال زایی و افزایش درآمد کشاورزان تسریع در اجرا و رفع موانع پروژه کاهش تصدی گری دولت و خصوصی سازی و بهره برداری بهینه از پروژه فراهم گردید.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، توسعه پایدار ، بهره برداری ، کشاورزی ، تعاونی