بررسی تاثیر ادبیات و شعر بر توسعه تمدن و نظام فرهنگی _آموزشی کشور

ادبیات در هر کشوری، می تواند نشان دهنده فرهنگ و تمدن ادبی غنی آن کشور باشد. به عنوان مثال کشور ایران با وجود تعدادبسیار زیادی از شاعران و نویسندگان معروف، در این زمینه بسیار غنی می باشد. به هر اثر مکتوب، ادب با ادبیات می گویند. از اینواژه برای سخنی که از حد سخنان عادی برتر و والاتر بوده و دارای کلمات زیباتر است. مردم، آن سخنان را در میان خود، ضبط و نقل کرده اند و از خواندن و شنیدن آن ها دگرگون گشته و احساس غم، شادی با لذت نیز استفاده می شود. صحبت از نسبت ومناسبات ادبیات با مقولات دیگ چون فرهنگ، از منظر عقلانی و غیرتاریخی، از مباحث فلسفه ادبیات است و بررسی تاثیر فرهنگ بر ادبیات و برعکس، بخشی از این مبحث مفصل قلمداد می شود. ادبیات و فرهنگ به عنوان دو مقوله، مشخصه های مشترکبسیاری دارند؛ و از جمله آنکه هر دو انسان پی هستند برخی از محققان علوم انسانی در تعریف از انسان چنین گفته اند: انسان، حیوانی است با فرهنگ، همچنان که این ا ختصاص در خصوص نطق- قوه شکل دهنده ادبیات- هم آمده: انسان حیوان ناطقاست. فرهنگ با تشکیل نخستین تجمعات زیستی انسانی پدید آمده است. ادبیات هم به مثابه روایت گری از رویدادها و احساسات؛همزاد نخستین انسان ها بوده است. در حوزه نظام آموزشی هم کاملا واضح است که این ساختار میتواند تاثیری بزرگ در انتقال و پاسداشت فرهنگ و ا دبیات داشته باشد، هم ادبیات و هم فرهنگ و نظام آموزشی، می توانند برهم اثر گذار باشند، مطالعه حاضر به دنبال این تاثیر متقابل است و به بررسی تاثیر شعر و ادب بر نظام فرهنگی آموزشی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

شعر و ادب ، ادبیات فارسی ، تمدن ، نظام فرهنگی ، آموزش و پرورش