استفاده از رویکرد نظام ملی نوآوری برای سنجش فعالیتهای تحقیقاتی و نوآوری کشور

مقاله حاضر در دو بخش با توجه به اهمیت و راهکارهای موجود برای سنجش فعالیتهای علمی و پژوهشی، چارچوبی را جهت سنجش نوآوری در سطح ملی ارا ئه می دهد. بخش اول به بررسی و مرور ادبیات سنجش تغییرات تکنولوژی اختصاص دارد، در این بخش ابتدا در مورد زیر بنای تئوریک تغییر تکنولوژیک بحث می شود، در قسمت بعدی سنجش تحقیق و توسعه بعنوان قدیمی ترین شاخص فعالیتهای علمی و پژوهشی تشریح می گردد، سپس با توجه به نارسایی های سنجش تحقیق و توسعه و واقعیتهای غیر خطی اقتصادی نوین سنجش نوآوری بعنوان تازه ترین راهکار برای سنجش فعالیتهای تکنولوژیک معرفی می شود، و در ادامه رویکردهای متداول سنجش نوآوری در سطح ملی تشریح گردیده و دو رویکرد طبقه بندی سیاست تکنولوژی در قسمت نهایی بخش اول مورد بحث قرار می گیرند. در بخش دوم مقاله با استفاده از تحقیق پیمایشی چارچوب مناسب جهت سنجش نوآوری در سطح ملی پیشنهاد می گرد. در این بخش ابتدا به روش شناسی تحقیق پرداخته می شود، و در ادامه با توجه به توانمندی ها و قابلیتهای هر یک از رویکردهای متداول سنجش نوآوری در سطح ملی، رویکرد مناسب انتخاب می گردد، سپس با استفاده از رویکرد مستقیم طبقه بندی سیاست تکنولوژی، جایگاه فعالیت های نوآورانه کشور تعیین می شود، در قسمت بعدی از بین شاخصهای متداول سنجش نوآوری در سطح ملی، شاخص هایی که با توجه به مقتضایات ملی و جایگاه فعالیتهای نوآورانه کشور مناسب هستند، شناسایی می گردند، در ادامه امکان محاسبه شاخص های متداول سنجش نوآوری با توجه به وضعیت موجود کشور بررسی می شود، و نهایتا با توجه به نتایج حاصل از تحقیق پیمایشی ، در قسمت نتیجه گیری شاخص های مناسب و امکان پذیر برای سنجش نوآوری در سطح ملی پیشنهاد می گردند.

کلیدواژه ها:

فعالیتهای تکنولوژیک ، رویکرد خطی و غیر خطی نوآوری ، سنجش تحقیق و توسعه ، سنجش نوآوری