بررسی تاثیر تجویز وابسته به دوز سولفات منیزیوم بر غلظت سرمی سایتوکاین التهابی TNF-α به عنوان درمان نفروپاتی دیابتی و نوروپاتی محیطی در مدل حیوانی

مقدمه و هدف: عارضه های نفروپاتی و نوروپاتی محیطی دیابتی به سبب غلظت بالای سایتوکاین پیش التهابی TNF-α ایجاد می شود. این سایتوکاین به عنوان یک بیومارکر جدید در بررسی پاتوژنز بیماری دیابت موثر است چرا که میزان آن به سبب صدمه گلومرولی، صدمه توبولی و فیبروز دچار تغییر شود. در این مطالعه، تاثیر وابسته به دوز سولفات منیزیوم بر غلظت سرمی TNF-α در مدل حیوانی القاء شده با پکلی تاکسول مورد توجه قرار گرفت.  روش پژوهش: ۲۴ سرموش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی ۴۰±۲۰۰ گرم بصورت تصادفی در ۴ گروه قرار گرفتند. سه گروه آزمایش ۱، ۲ و ۳ و گروه کنترل طراحی شد. در هرگروه ۶ موش قرار گرفتند. به همه گروه ها جهت القای نوروپاتی مقدار ۱۰ میلی گرم بر واحد کیلوگرم داروی پکلی تاکسل بصورت درون صفاقی (یک روز درمیان) تجویز شد. جهت ممانعت از بروز نوروپاتی نیز سولفات منیزیوم در دوزهای ۷۵، ۱۵۰ و ۳۰۰ میلی گرم بر واحد کیلوگرم بصورت درون صفاقی (روزانه) تجویز شد. بعد از ۷ روز نمونه گیری انجام شد. سرم ها جدا شدند و غلظت TNF-α  به روش الایزا بررسی گردید.  یافته ها: میانگین غلظت سرمی TNF-α در تمام گروه های آزمایش افزایش داشت. بطوریکه در گروهE۱  میانگین غلظت این سایتوکاین (۰.۲۶±۲.۳۱ pg/ml[۱]) در مقایسه با گروه کنترل (۰.۲۱±۱.۴۶) افزایش معنی داری را نشان داد. (P<۰.۰۵) در گروه E۳ نیز شاهد افزایش معنی دار غلظت سرمی این سایتوکاین (۱.۳۲±۴.۵۴) در مقایسه با گروه کنترل بودیم (P<۰.۰۵). اما در گروه E۲، این افزایش میانگین (۱.۰۸±۳.۳۴) در مقایسه با گروه کنترل غیرمعنی دار بود .(P>۰.۰۵)  نتیجه گیری: این مطالعه ضمن تایید افزایش سطح سرمی TNF-α ناشی از تزریق پکلی تاکسول، نشان داد که تجویز دوزهای ۳۰۰ و ۱۵۰ میکروگرمی سولفات منیزیوم به سبب کاهش سطح سرمی TNF-α، موجب کاهش پتانسیل بروز نفروپاتی و نوروپاتی محیطی شده است.

کلیدواژه ها:

Diabetic nephropathy ، Diabetic neuropathy ، Diabetes ، Autoimmunity ، Magnesium Sulfate ، Paclitaxel ، نفروپاتی دیابتی ، نوروپاتی دیابتی ، دیابت ، خودایمنی ، سولفات منیزیوم ، پکلی تاکسل