مراکز یادگیری محلی و نقش آن در تربیت شهروند هوشمند و توسعه محلی

در پاسخ به انتقادات رو به افزایش نسبت به استراتژی های شهرهای هوشمند در سراسر جهان، تعدادی از افراد و نهادها سعی کرده اند که از بحث های مربوط به شهرهای هوشمند به سمت تمرکز بر «شهروندان هوشمند» منتقل شوند. در حالی که شهروند هوشمند بیشتر به عنوان یک نوع پشتیبان برای آن دیدگاه های معمولا از بالا به پایین، نئولیبرال و سرکوب گرایانه از شهر هوشمند که در ادبیات به طور گسترده مورد انتقاد قرار گرفته اند، دیده می شود. به منظور پیشبرد توسعه اقتصادی و اجتماعی پایدار، ایران به اتخاذ نوآوری های بیشتری در حوزه آموزش، تولید منابع انسانی با کیفیت و شهروندانی فعال نیاز دارد؛ شهروندانی که دارای مهارت های مناسب زندگی، ظرفیت های اجتماعی و کارآفرینی، قابلیت اشتغال و خلاقیت باشند.یادگیری مادام العمر، یادگیری رسمی، غیررسمی و آزاد را در بر می گیرد؛ ادغام یادگیری و زندگی کردن را مورد تاکید قرار می دهد و در همه ابعاد زندگی، خانواده، اجتماع، تحصیل، کار و فراغت و تمامی مراحل زندگی هر فرد، مصداق دارد. ما در دنیایی به سرعت درحال تغییر و با پیچیدگی های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی زندگی می کنیم که نیازمند سازگاری از طریق کسب سریع دیدگاه ها، مهارت ها و دانش جدید است. یک فرد قادر به رویارویی با چالش های زندگی نخواهد بود؛ مگر اینکه یادگیرنده مستمر باشد و جامعه هم جز در صورتی که جامعه ای یادگیرنده باشد، پایدار نخواهد بود؛ در این میان، مراکز یادگیری محلی به عنوان مرکزی با کاربردهای چندمنظوره در زمینه آموزش سواد، آموزش مهارت های اجتماعی و کارآفرینی و همچنین آموزش فرهنگ شهروندی و مشارکت در اداره امور محله، می تواند در رسیدن به توانمندسازی شهروندان و توسعه محلی راه گشا باشد.

کلیدواژه ها:

: مراکز یادگیری محلی ، شهروند هوشمند ، جامعه یادگیرنده ، یادگیری مادام العمر