اهمیت پروبیوتیک های گیاهی در کشاورزی پایدار: چالش ها و راهکارها

برای حرکت بسوی کشاورزی مولد و سالم باید افزون بر تولید خوراک سالم، همزمان از یکپارچگی محیط­زیست برای نسل­های آینده محافظت شود. برخی از میکروارگانیسم­ها در خاک با سازوکارهایی مانند جذب و افزایش حلالیت مواد معدنی، کنترل زیستی بیمارگرهای گیاهی و حفاظت از تنش های نازیوا، موجب افزایش رشد گیاه می­شوند. آن ها همچنین موجب بهبود کیفیت مواد گیاهی می­شوند. این میکروارگانیسم ها که به نام پروبیوتیک گیاهی شناخته می­شوند، می­توانند به عنوان حاصلخیزکنندهای زیستی در تولید محصول های گیاهی به کار روند. پروبیوتیک های گیاهی با هر سیستم کشاورزی از جمله سیستم ارگانیک سازگار هستند و در حفاظت از محیط­زیست، کاهش نیاز به مصرف سم های شیمیایی، حفظ و اصلاح ساختار خاک و تولید غذای مورد نیاز برای جمعیت رو به افزایش جهان نقش ویژه ای دارند. آگاهی و درک بهتر از عملکردهای پروبیوتیک­های گیاهی به پذیرش سریع سودمندی ها و کاربرد این میکروارگانیسم­ها انجامیده و قابلیتی برای چیرگی بر دشواری های پذیرش این فرآیند مدیریتی ایجاد می­دهند. برخی از راهکارها برای سرعت بخشیدن به پذیرش این موضوع عبارتند از افزایش آموزش و آگاهی کشاورزان و بهره وران کشاورزی در زمینه نمونه­های کاربردی موفق؛ نشان­دادن سودمندی های مادی و محیط­زیستی کنترل زیستی نسبت به کنترل شیمیایی و همچنین، سیاست­ها و تشویق کاربرد پروبیوتیک­های گیاهی از راه حمایت­های دولتی و خصوصی. در مقاله حاضر، افزون بر پرداختن به اهمیت پروبیوتیک­های گیاهی و کاربرد آن ها برای رسیدن به سیستم کشاورزی سازگار با محیط­زیست و پایدار، به چالش­های پیش رو در زمینه کاربرد این شیوه مدیریتی و راهکارهای رفع این چالش­ها نیز پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

باکتری های پروبیوتیک ، خوراک سالم ، محیط زیست ، کنترل زیستی