بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری و خودخاموشی در دانشجویان دانشگاه آپادانا

دانشجویان از اقشار مستعد و برگزیده جامعه و سازندگان فردای کشور می باشند و با توجه به اهمیت تحصیلات دانشگاهی و تقاضای روزافزون از دانشگاه ها برای ارتقای کیفیت آموزشی و بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان، محققان آموزش دانشگاهی به دنبال مطالعه و بررسی متغیرهای موثر برای مواجهه با نیازهای تحصیلی و روانی- اجتماعی دانشجویان هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شیوه های فرزندپروری و خودخاموشی در دانشجویان دانشگاه آپادانا انجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع هم بستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آپادانا شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱ و حجم نمونه ۸۰ نفر از افراد جامعه بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسش نامه شیوه های فرزندپروری بامریند و پرسش نامه خودخاموشی بود. داده های خام بعد از جمع آوری با نرم افزار spss در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت و آزمون فرضیه ها در سطح استنباطی با استفاده از آزمون های تحلیل رگرسیون و ضریب هم بستگی پیرسون انجام شد. نتایج نشان داد بین سبک فرزندپروری اقتدار منطقی با خودخاموشی شرکت کنندگان رابطه منفی و معنادار و بین سبک های فرزندپروری استبدادی و سهل گیرانه، با خودخاموشی شرکت کنندگان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و همچنین سبک فرزندپروری اقتدار منطقی به صورت منفی و معنادار قادر به پیش بینی خودخاموشی می باشد.

کلیدواژه ها:

شیوه های فرزندپروری ، خودخاموشی