بررسی تاثیر خصوصیات خاک بر رشد آتریپلکس کانسنس (Atriplex canescens) (مطالعه موردی: طرح های بیابان زدایی عمرانی گناباد و چاه گوجی مه ولات)

یکی از روش های بیولوژیکی تثبیت شن های روان و احیای اراضی بیابانی، نهال کاری در عرصه های لخت و بدون پوشش با گونه های مناسب و مقاوم به شرایط خشک است. ازجمله گیاهانی که بدین منظور مورد استفاده قرار می گیرد، گیاه آتریپلکس کانسنس (Atriplex canescens) است. با توجه به اینکه در مناطق خشک استقرار موفق گیاه شرط اول موفقیت احیای منطقه است و ازآنجاکه بستر کشت اولین محلی است که نهال جوان در عرصه طبیعی با آن مواجه می شود، در این پژوهش تاثیر فاکتورهای خاکی بر استقرار نهال آتریپلکس کانسنس در دو منطقه عمرانی از شهرستان گناباد و چاه گوجی در شهرستان مه ولات مورد بررسی قرار گرفت. داده های اندازه گیری شده از شاخص های گیاهی (قطر یقه، حجم تاش پوشش، تولید...) و خاکی (EC ،Ph، نیتروژن، کربن، بافت و...) در هر منطقه به وسیله نرم افزار Minitab از طریق آزمون t دو نمونه ای مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد پارامترهای خاک شامل افزایش درصد اشباع خاک، کاهش pH خاک و افزایش میزان کربن و نیتروژن بستر کشت کنتورفارو و EC پایین در بستر کشت حاصل از چاله پرشده از ماسه و نیز بافت ریزدانه در دو نوع کشت، باعث بهبود رشد آتریپلکس می شود.

کلیدواژه ها:

استقرار نهال ، آتریپلکس کانسنس ، طرح های بیابانزدائی ، چاه گوجی ، عمرانی