پویاسازی فضا های بی دفاع شهری (مورد پژوهی: منطقه یک شهر تبریز)

فضا های بی دفاع از مهمترین عوامل القای احساس عدم امنیت در فضا های شهری است که منجر به کاهش آرامش روانی شهروندان و افزایش فرصت های بزهکاری در این فضا ها می شود. با کنترل و به کارگیری مناسب عوامل فیزیکی و اجتماعی، این فضاها بهبود کالبدی و ارتقای معنایی یافته و از آثار نامطلوبی که منجر به وقوع انواع خشونت ها میشود، جلوگیری می کند. این پژوهش با بررسی فضا های بی دفاع شهری منطقه یک شهر تبریز، سعی دارد تا بر اساس دیدگاه پویایی فضا های شهری، الگویی برای بهسازی و ارتقای امنیت این فضا ها ارائه دهد. نوع پژوهش بر مبنای هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی است که بر مبنای داده های اسنادی و می دانی انجام شده است. جامعه آماری، محلات منطقه یک شهر تبریز انتخاب و در تحلیل داده ها از تکنیک VIKOR و تحلیل اهمیت-عملکرد IPA استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد محلات شرقی، کمترین و محلات غربی، بیشترین فضا های بی دفاع ترین محدوده مورد مطالعه را دارند. همچنین نتایج ماتریس ربعی اهمیت-عملکرد حاکی از آن است که نفوذپذیری و آسایش بصری و عملکردی؛ ارتقای امنیت اجتماعی و قابلیت های گردشگری؛ بکارگیری فناوری های نوین و پاسخگویی فضا به گروه های مختلف اجتماعی، مولفه هایی هستند که بالاترین اولویت در پویاسازی فضا های بی دفاع شهری را دارند.

کلیدواژه ها:

فضا های شهری ، فضا های بی دفاع شهری ، پویایی فضا های شهری ، امنیت ، منطقه یک شهر تبریز