تلویزیون و برساخت معنایی کنشگری زنان در تاریخ سیاسی معاصر ایران

رسانه ها در دنیای امروز تبدیل به مهمترین ابزار در خلق و انتقال معنا شده اند. تلویزیون به عنوان یکی از مهمترین کارگزاران جامعه پذیری، مجرایی برای بازنمایی ارزش های فرهنگی اجتماعی و سیاسی جوامع است. پشت صحنه های ساده به نمایش درآمده در فیلمها و سریال های تلویزیون، نظامی از نشانه ها و رمزگان قرار دارد که معنا را ساخته و منتقل می کند و بر این اساس مخاطب در مواجهه با، بازنمایاندن واقعیت توسط رسانه قرار می گیرد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش زنان در تاریخ سیاسی معاصر ایران با تحلیل چند سریال پر مخاطب تلویزیون بعد از انقلاب اسلامی است. با استفاده از روش نشانه شناسی جان فیسک، چهار سریال تلویزیونی ، در ۴ دهه پس از انقلاب اسلامی برای مطالعه معناسازی تلویزیون از کنشگری اجتماعی سیاسی زنان در تاریخ معاصرمورد بررسی قرار گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد، ۱-رسانه تلویزیون پایگاه و طبقه اجتماعی و میزان سواد را به عنوان مهمترین عوامل موثر بر کنشگری سیاسی زنان نشان داده است.۲-هشیاری، آگاهی، مقاومت و ایستادگی زنان و حتی طغیان و عصیان، در مقابل عوامل داخلی و خارجی، حتی اگر همسرانشان باشند، زمانی که وطن به خطر می افتد، به خوبی در رسانه تلویزیون به تصویر کشیده شده است.۳- غلبه و تسلط ساختارهای اقتدار گرایانه مردان و بافت سنتی جامعه ایران نیز که یکی از مهمترین چالشها برای ورود زنان به عرصه های مختلف سیاست است، نیز در رسانه ملی به آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

"تلویزیون" ، "زنان" ، "تاریخ سیاسی" ، "برساخت معنا" ، "نشانه شناسی"