ارزیابی تحقق پذیری برنامه های راهبردی در شهرهای ایران با تاکید بر شهر شهرکرد

هدف از طرح مسئله تبیین تحقق پذیری برنامه ریزی شهری راهبردی در فرهنگ شهرسازی ایران (نمونه موردی شهرکرد): دستیابی به برنامه ای است که بتواند مسائل شهر شهرکرد را در سطوح فراملی، ملی، منطقه ای و محلی تشخیص داده و بر اساس آن هدف های لازم را تدوین نماید روش تحقیق حاضر به لحاظ ماهیت از جمله تحقیقات ترکیبی (کمی-کیفی) و به لحاظ هدف از جمله تحقیقات کاربردی به شمار می آید. رویکرد تحقیق حاضر از نوع کمی و کیفی است که ابتدا با استفاده از نرم افزار تحلیلی MAXQDA کدهای فرعی، محوری و گزینشی جهت شناسایی عوامل موثر بر تحقق پذیری طرح های توسعه شهری استخراج می شوند. به این صورت که برای مشخص شدن تحقق پذیری طرح های توسعه شهری در مقیاس جهانی ابتدا منابع مختلف اعم از کتاب ها، مقالات، گزارشات، طرح های مختلف توسعه شهری مطالعه شد، سپس با استفاده از نرم افزار MAXQDA اقدام به کدگذاری مطالب شد. در ادامه برای اولویت بندی و رتبه بندی عوامل موثر بر تحقق پذیری طرح های توسعه شهری از مدل تصمیم گیری چندمعیاره تاپسیس استفاده شده است.داده های مورد نیاز به صورت آماری، اسنادی، توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای گردآوری خواهد شد.بررسی یافته های پژوهش نشان می دهد با بررسی ادبیات تخصصی پژوهش مشخص شد، موراد مختلفی بر عدم تحقق پذیری طرح های توسعه شهری تاثیرگذار است، در بسیاری از تحقیقات مورد بررسی قرار گرفته، بر این نکته تاکید شده است که مکانیسم های متفاوتی بر عدم تحقق در همه مناطق تاثیر داشته است. بنابراین وجه مشترک اغلب این تحقیقات تاکید بر الزامات ساختاری در مقیاس ملی و منطقه ای بوده که بیشتر منطبق بر الگوی مدیریت متمرکز و بخشی است. علاوه بر این ابعاد فضایی در حوزه انسانی و طبیعی بر وضعیت تحقق پذیری تاثیرگذار است. این تاثیر به تبع شرایط حاکم بر محدوده های مختلف گاهی موجب تاثیر منفی بر وضعیت تحقق پذیری دارد و در برخی موارد نیز تاثیر مثبت دارد.

کلیدواژه ها:

طرح های توسعه شهری ، برنامه ریزی راهبردی ، فرهنگ شهرسازی ، تحقق پذیری ، شهرشهرکرد