اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده، خلق منفی، خودکارآمدی و ادراک درد در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید
محل انتشار: فصلنامه روانشناسی سلامت، دوره: 12، شماره: 45
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 75
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HPJ-12-45_008
تاریخ نمایه سازی: 18 بهمن 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده، خلق منفی، خودکارآمدی و ادراک درد در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید بود. روش: پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی تهران بود. از این جامعه، نمونهای به حجم ۴۰ نفر (۲۰ زن و ۲۰ مرد) هدفمندانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۰ مرد و ۱۰ زن) و گروه کنترل (۱۰ مرد و ۱۰ زن) گمارده شدند. گروه آزمایش تحت برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی در طول ۸ جلسه به مدت ۲ ماه، هفته ای یک جلسه ۲ ساعته و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. همچنین گروه های آزمایش و کنترل، مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳)، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لوی بوند و لوی بوند (۱۹۹۵)، مقیاس خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) و پرسشنامه درد مک گیل ملزاک (۱۹۷۵) را در مرحله پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. برای تجزیه وتحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در مرحله پسآزمون، درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی باعث افزایش معنیدار (۰۰۱/۰ p<) خودکارآمدی و کاهش معنیدار (۰۰۱/۰ p<) استرس ادراک شده، خلق منفی و ادراک درد در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید شد. نتیجه گیری: کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی میتواند در افزایش خودکارآمدی و کاهش استرس ادراک شده، خلق منفی و ادراک درد در این بیماران موثر واقع شود.
کلیدواژه ها:
کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی ، استرس ادراک شده ، خلق منفی ، خودکارآمدی ، ادراک درد ، آرتریت روماتوئید
نویسندگان
نازآفرین پاک نهاد
دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
مجید صفاری نیا
استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :