اثر خطای تعیین ژنوتیپ نشانگر در صحت پیش بینی ارزش ارثی ژنومی در صفات آستانه ای

هدف از این مطالعه بررسی اثر خطای تعیین ژنوتیپ نشانگر و نوع طرح آمیزشی و انتخابی (ارزش اصلاحی و فنوتیپی) در صحت ارزیابی ژنومی تحت سطوح مختلف وراثت پذیری (۰/۰۵، ۰/۱ و ۰/۳) و ترکم نشانگرها (۵۰۰، ۱۰۰۰ و ۱۵۰۰) به وسیله ی شبیه سازی در صفت آستانه ای بود. ژنومی شامل دو کروموزوم هر یک به طول ۱۰۰ سانتی مورگان، و بر روی هر کروموزوم ۱۲۵QTL شبیه سازی شد. به منظور شبیه سازی صفت آستانه ای، ۲۰ درصد از فنوتیپ برتر در هر نسل دوو مابقی یک در نظر گرفته شدند. ارزش اصلاحی ژنومی با استفاده از اثرات نشانگری برآورد شده توسط روش آماری بیز B پیش بینی شد. صحت ارزیابی ژنومی نشان داد که طرح آزمایشی و انتخابی ارزش اصلاحی در مقایسه با طرح آمیزشی و انتخابی فنوتیپی صحت بیشتری دارد. صحت ارزیابی های ژنومی با افزایش خطای تعیین ژنوتیپ در هر دو طرح آمیزشی و انتخابی ارزش اصلاحی و فنوتیپی کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

طرح آمیزشی و انتخابی ، وراثت پذیری ، روش بیز B