بررسی عملکرد گل محمدی (Rosa damascene) تحت تاثیر روش های مدیریت غیرشیمیایی علف های هرز
محل انتشار: همایش ملی کشاورزی و سلامت
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 141
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JAGH02_127
تاریخ نمایه سازی: 11 بهمن 1402
چکیده مقاله:
به منظور بررسی عملکرد گل محمدی تحت تاثیر روش های مدیریت غیرشیمیایی علف های هرز، پژوهشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در اراضی شرکت کشاورزی رضوی واقع در شهرستان خواف طی سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی شامل وجین دستی، وجین با تیلر، پوشش پلاستیک سیاه، پوشش پلاستیک شفاف، کاه و کلش زیره سبز، کاه و کلش گندم، خرده چوب و شاهد (بدون تیمار) بودند. بر اساس نتایج، علف های هرز پهن برگ با ۱۱ جنس از هفت خانواده نسبت به علف های هرز باریک برگ با دو جنس از دو خانواده غالبیت داشتند. بیشترین فراوانی نسبی متعلق به علف هرز پهن برگ تاج خروس وحشی با ۰۴/۳۹ درصد و علف هرز باریک برگ اویارسلام ارغوانی با ۱۵/۳۷ درصد بود. مدیریت غیرشیمیایی علف های هرز بر تمام صفات اندازه گیری شده در علف های هرز (P≤۰.۰۱) و گل محمدی (P≤۰.۰۵) تاثیر معنی دار داشتند. به طوری که ترتیب زیست توده خشک علف های هرز (گرم در مترمربع) به شکل (شاهد˂ وجین دستی˂ مالچ کلش زیره≥ پوشش پلاستیک شفاف≥ مالچ کاه گندم≥ وجین با تیلر˂ مالچ خرده چوب≥ پوشش پلاستیک سیاه) بود. برخلاف آن، ترتیب عملکرد گل تر گل محمدی (گرم در مترمربع) به صورت [پوشش پلاستیک سیاه (۱۷۳۵)≥ وجین با تیلر (۱۷۱۴)≥ مالچ خرده چوب (۱۷۱۳)≥ مالچ کاه گندم (۱۵۵۰)˂ پوشش پلاستیک شفاف (۱۵۳۰)≥ مالچ کلش زیره (۱۵۰۲)≥ وجین دستی (۱۴۲۲)≥ شاهد (۱۲۸۹)] بدست آمد. با وجود در دسترس بودن بیشتر این تیمارها برای کشاورزان اکثر مناطق، به عنوان روشی سازگار با محیط زیست و جایگزینی مناسب برای علف کش ها جهت مدیریت علف های هرز در مزارع گل محمدی قابل توصیه هستند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
جلال کاخکی زاده کاخکی
دانشجوی کارشناسی ارشد علوم علف های هرز دانشگاه فردوسی مشهد
کمال حاج محمدنیا قالی باف
عضوهیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی راستگو
عضوهیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
ابراهیم ایزدی دربندی
عضوهیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد