مدل یابی سازگاری اجتماعی دختران نوجوان شهر تهران براساس هوش اخلاقی و ادراک از ساختار خانواده با اثر واسطه ای توانایی تصمیم گیری

در پژوهش حاضر مدلیابی سازگاری اجتماعی دختران نوجوان براساس دو متغییر هوش اخلاقی و ادراک از ساختار خانواده با اثر واسطهای توان تصمیمگیری صورت گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی­ همبستگی است. جامعه پژوهش شامل تمامی دختران نوجوان در مدارس متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۱­۱۴۰۰ و نمونه نیز طبق جدول مورگان، ۳۸۷ نفر برآورد شد که به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامههای سازگاری اجتماعی، ادراک از ساختار خانواده، هوش اخلاقی و مقیاس توانایی تصمیمگیری ملبورن بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها در بخش توصیفی از نرم افزار SPSS و به منظور برازش مدل ساختاری از نرم افزار LISREL استفاده شد. یافتهها نشان داد که واسطه گری توان تصمیمگیری در رابطه سازگاری اجتماعی و هوش اخلاقی و ادراک از ساختار خانواده معنادار بود، درواقع مولفه تصمیمگیری، موجب افزایش سازگاری می شود. پیشنهاد میشود در آموزش و پرورش و خانوادهها بر پرورش مهارتهای اجتماعی و فردی، با تاکید بر پرورش هوش اخلاقی و ارتباط خانه و مدرسه، زمینه ای فراهم شود تا بدین وسیله زمینه تعدیل یا کاهش پیامدهای منفی عدم سازگاری نوجوانان ناشی از انواع بحرانها در این سن فراهم شود.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، هوش اخلاقی ، ادراک از ساختار خانواده ، توان تصمیم گیری