بررسی رابطه علی تنظیم هیجان و سبک های تصمیم گیری با توجه به نقش میانجی خودتاملی و بینش

این پژوهش با هدف تعیین تاثیر تنظیم شناختی هیجان بر سبک های تصمیم گیری با در نظر گرفتن نقش میانجی گرانه خودتاملی و بینش انجام گرفت. این مطالعه از نوع پژوهش های همبستگی با استفاده از مدل یابی علی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان شرکت پالایش گاز پارسیان تشکیل دادند که از میان آن ها ۱۷۸ نفر به عنوان نمونه از میان واحدهای مختلف پالایشگاه از طریق نمونه گیری طبقه ای انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۲)، خودتاملی و بینش گرنت و همکاران (۲۰۰۲) و سبک های تصمیم گیری اسکت وبراس (۱۹۹۵) بود. تحلیل داده ها از طریق الگوی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار AMOS-۲۱ انجام گرفت. تحلیل مدل یابی معدلات ساختاری نشان داد که الگوی پیشنهادی برازنده داده ها می باشد. نشان همچنین نتایج نشان دادند که راهبردهای کارآمد تنظیم هیجان هم به صورت مستقیم و هم از طریق خودتاملی و بینش بر سبک تصمیم گیری کارآمد اثر می گذارند. از این رو سازمان ها با به کارگیری راهکارهای مناسب به منظور تنطیم و مدیریت هیجانات کارکنان خود، نه تنها می توانند خطاهای مربوط به تصمیم-گیری را کاهش دهند بلکه از این طریق می توانند موجب کاهش حوادث و سوانح در محیط کار شوند.

کلیدواژه ها:

emotional regulation ، decision-making styles ، self-reflection ، insight