نقش تغییرات کاربری اراضی بر شکل گیری دمای سطح زمین در شهرها مطالعه موردی: شهر اصفهان

گسترش و توسعه شهرها و افزایش شهرنشینی یکی از ویژگی های کنونی و عصر حاضر جوامع انسانی به ویژه کشورهای درحال توسعه است. تراکم و ازدیاد جمعیت در شهرها منجر به گسترش و توسعه نواحی شهری و تغییر در کاربری اراضی شهری گردیده است. در این تحقیق با استفاده از تکنیک سنجش ازدور نسبت به شناخت الگوها و بررسی تغییرات مکانی دمای سطح زمین در مناطق مختلف شهر اصفهان اقدام شد. با استفاده از معادلات حرارتی و الگوریتم مرکز مشابهت، دمای سطح زمین برای دوره های ۱۳۶۵ تا ۱۴۰۱ محاسبه گردیده است. برای ارزیابی تغییرات صورت گرفته در کاربری اراضی محدوده موردمطالعه که شامل کاربری های ساخته شده، باغات، پوشش گیاهی، و اراضی فاقد پوشش گیاهی می باشد از طبقه بندی نظارت شده روش بیشترین مشابهت استفاده شده است. نتایج حاصل از مقایسه کاربری اراضی سال ۱۳۶۵ تا ۱۴۰۱ در محدوده مطالعاتی نشان می دهد که، در طی دوره مذکور کاربری مسکونی ۹۴/۱۷۵ کیلومترمربع افزایش داشته و کاربری باغات ۲۸/۷۴ کیلومتر روند کاهشی را نشان می دهد. همچنین در کاربری پوشش گیاهی شاهد کاهش ۰۳/۳۹ کیلومتری و در کاربری مناطق فاقد پوشش گیاهی ۷۵/۲۱۷ کیلومتر کاهش را شاهد هستیم. نتایج حاصل از بررسی دمای سطح زمین، نشان دهنده گسترش دمای سطح زمین در دوره مطالعاتی در شهر اصفهان می باشد. بر این اساس در دوره موردمطالعه، در نواحی شرق و جنوب شرق دمای سطح زمین در حال گسترش بودند. بررسی خطوط هم دما بیانگر این است که دمای سطح زمین در اطراف شهر ازنظر دمایی و وسعت افزایش قابل توجهی پیدا کردند

کلیدواژه ها:

دمای سطح زمین ، کاربری اراضی ، شهرنشینی ، جزیره حرارتی شهر ، شهر اصفهان