مقایسه برخی صفات فیزیولوژیک بنه Pistacia atlantica و کلخونگ P. khinjuk تحت تاثیر سخت واره شدن و سرما

در این تحقیق به منظور درک بهتر سازوکارهای فیزیولوژیک تحمل به سرما در طی فرایند سخت واره شدن در دو گونه بنه و کلخونگ دو مجموعه آزمایش اجرا شد. در آزمایش اول، برای سخت واره شدن، نهال ها در دو مرحله و هر مرحله به مدت دو هفته با دمای روز، شب و دوره نوری متفاوت قرار گرفتند و سپس مشخصه های کلروفیل و فلورسانس کلروفیل اندازه گیری شد. در آزمایش دوم، اندام ساقه و برگ نهال ها تحت سه تیمار دمایی (۴+ (کنترل)، ۲۰- درجه سانتی گراد به مدت یک و دو ساعت) قرار گرفتند و نرخ نشت الکترولیت و محتوای نسبی آب در آنها اندازه گیری شد. نتایج آزمایش اول مشخص کرد که در طی سخت واره شدن به سرما مقدار کاهندگی فتوشیمیایی (۴۶ درصد) و سرعت انتقال الکترون (۴۴ درصد) کاهش یافت، اما در نهال های بنه ۳۰ درصد بیشتر از گلخونک بود. در آزمایش دوم آشکار شد که محتوای نسبی آب و نرخ نشت الکترولیت برگ (۸ درصد و ۱۱ درصد) در طی سازگاری به سرما افزایش یافت. همچنین نرخ نشت الکترولیت ساقه با کاهش دما تنها در گونه کلخونگ افزایش یافت (۴۴ درصد). در واقع گونه بنه با کاهش محتوای نسبی آب در طی سخت واره شدن توانست عملکرد فتوسیستم II را حفظ کند و مقاومت بیشتری به سرما نشان دهد. نتایج این تحقیق نشان داد که با اندازه گیری مشخصه های فلورسانس کلروفیل می توان گونه ها یا ژنوتیپ های مقاوم به سرما را شناسایی کرد.

کلیدواژه ها:

سخت واره شدن ، زاگرس ، فلورسانس کلروفیل ، نرخ نشت الکترولیت