حسابداری رشد ارزش افزوده صنایع غذایی ایران: رهیافت نظریه رشد درون زا

هدف این مقاله حسابداری رشد ارزش افزوده و بهره وری ۱۷ صنعت غذایی و آشامیدنی با طبقه بندی آیسیک دورقمی با رهیافت نظریه رشد درون زا در دوره ۹۸-۱۳۸۲ است. نتایج این پژوهش نشان داد در فرآیند تولید، نیروی کار و موجودی سرمایه مکمل بوده و روند بازدهی نسبت به مقیاس صعودی است که با نظریه رشد درونزا سازگار است. تجزیه رشد ارزش افزوده نشان داد که نهاده ها (سرمایه و نیروی کار) نقش مسلط در رشد این صنایع دارند. با این وجود بخش قابل توجهی از مشارکت آن ها در رشد ارزش افزوده بدلیل آمیختگی با فناوری است. یافته ها نشان داد فناوری، بر بهره وری نیروی انسانی بیش از بهره وری موجودی سرمایه تاثیر گذاشته و بر این مبنا، سهم فناوری کارافزا در رشد اقتصادی بالا بوده و سهم فناوری سرمایه افزا اندک است. افزون بر این، روش سنتی حسابداری رشد در برآورد سهم بهره وری کل با خطای کم برآوردی همراه است، و اینکه در چارجوب نظریه حسابداری رشد جدید، سهم فناوری مستقل از رشد قابل ملاحظه است.

کلیدواژه ها:

حسابداری رشد ، بهره وری کل ، فناوری کارافزا ، فناوری سرمایه افزا ، صنایع غذایی