تاثیر مداخلات به هنگام روان شناختی و آموزشی خانواده محور

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخلات به هنگام روان شناختی و آموزشی خانواده محور بر رشد حرکتی کودکان با نشانگان داون زیر ۵ سال در شهر اصفهان انجام گرفت. روش بررسی: در این پژوهش تجربی و مداخله ای، والدین ۳۶ کودک مبتلا به نشانگان داون که به صورت تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی تعادلی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند، با استفاده از مدل مشاوره ای «هورن بی» تحت مداخلات روان شناختی و با حضور در جلسات آموزشی تحت مداخلات آموزشی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از نماگر رشد حرکتی ویندرز و مقیاس رشد روانی- حرکتی گزل استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش های آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: با تحلیل داده های به دست آمده مشخص شد که عملکرد کلی فرزندان با نشانگان داون زیر ۵ سال، بین دو گروه مداخله و کنترل در مقیاس های رشد و تحول حرکتی، هم در زمینه رشد روانی- حرکتی و هم در زمینه مهارت های حرکتی درشت، تفاوت معنا داری دارد (P<۰/۰۰۱). نتیجه گیری: مداخلات به هنگام روان شناختی و آموزشی خانواده محور در والدین کودکان مبتلا به نشانگان داون، موجب افزایش رشد روانی – حرکتی و مهارتهای حرکتی درشت فرزندان آنها می شود.

کلیدواژه ها:

Early intervention ، Family-based intervention ، Down syndrome ، Psycho-motor development ، Gross motor skills ، مداخله به هنگام ، مداخله خانواده محور ، نشانگان داون ، رشد روانی-حرکتی ، مهارت حرکتی درشت