بررسی ارتباط موقعیت اجتماعی - اقتصادی خانواده با خوش بینی تحصیلی با نقش میانجی خود راهبری در میان دانش آموزان ابتدایی شهرستان ثلاث باباجانی

هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط موقعیت اجتماعی - اقتصادی با خوش بینی تحصیلی با نقش میانجی خود راهبری در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان ثلاث باباجانی در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است . از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه پرسشنامه های خوش بینی تحصیلی اسچنن موران و همکاران ،خودراهبری فیشر و همکاران وپرسشنامه قدرت نما استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی از موقعیت اجتماعی - اقتصادی به سوی خوش بینی تحصیلی معنی دار بود، در کل خود راهبری نمی تواند به عنوان متغیر میانجی بین موقعیت اجتماعی - اقتصادی و خوش بینی تحصیلی باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنی داری برای مسیر موقعیت اجتماعی - اقتصادی به خوش بینی تحصیلی می توان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنی دار بوده و خوش بینی تحصیلی تاثیر مستقیم و معنی داری دارد.

کلیدواژه ها:

موقعیت اجتماعی - اقتصادی ، خود راهبری ، خوش بینی تحصیلی