نگاهی بر نمودهای «ازهم گسیختکی» به عنوان یکی از مولفه های پست مدرن در رمان «مومیابی»

این پژوهش به بررسی «ازهم گسیختگی ها» به عنوان یکی از انواع شگردها و تمهیداتی می پردازد که در داستان های کوتاه و رمان های یسامدرنیستی تجلی می یابد. رمان «مومیانی»، یکی از آثار پست مدرسن مجابی است که از نظر زبان، بیان، ساختار و تصاویر، جایگاهی ویژه دارد. در این پژوهش با تکیه بر آرای «دریدا» و بارویکردی توصیفی- تحلیلی، به تحلیل ساختار و محتوای کیفی رمان مومیایی و بازتاب شگردهای ازهم گسیختگی در آن پرداخته شده است. تا از این طریق پویایی منحصربه فرد و سبک خاص «مجابی». بیشتر آشکار شود. نتیجه پژوهش نشان می دهد که مجایی در نقش هنرمندی چیره دست. ساخت عادی کلام را شکسته و ساختی در ظاهر ازهم گسیخته، متکثر و در عین حال هنری ایجاد کرده است. او با به کار گرفتن شگردهای مختلف آزهم گسیختگی. مدلول های جدید. اما نه چندان دور از ذهن ایجاد کرده است؛ به گونه ای که خواننده هم این امکان را دارد که در تعیین این مدلول ها سهیم باشد. کاربرد زبانی پیچیده و مشوش، چینش واژه ها بدون آرتباطی منطقی و محتوایی در قالب های رویا گونه و ساختارشکن، از ویژگی های بارز این اثر است.

کلیدواژه ها:

بسامدرن ، ازهم گسیختگی ، دریدا ، جواد مجابی و مومیایی