ارزیابی کمی پویایی کربن و نیتروژن خاک تحت جنگلکاری های بلندمازو و توسکا ییلاقی

با توجه به تخریب جنگل های هیرکانی طی سال های گذشته، جنگلکاری توانسته است به عنوان یک راهکار مناسب به منظور احیاء مناطق تخریب­شده مورد توجه قرار گیرد. در این میان، گونه های توسکا ییلاقی و بلندمازو در سطوح وسیع مورد جنگلکاری قرار گرفته اند. روابط کمی عناصر (استوکیومتری)، نقش مهمی در تجزیه ماده آلی با تغییر دسترسی نسبی این عناصر در خاک دارد و شاخص مهمی برای فهم بهتر شرایط میکروبی و مواد آلی در خاک است. هدف از این پژوهش، تعیین اثر نوع گونه درختی در سنین مختلف بر روابط کمی در این جنگلکاری ها است. این بررسی در توده­های ۱۵، ۲۰ و ۲۵ ساله جنگلکاری های شرکت چوب و کاغذ مازندران انجام و در هر یک از عرصه ها، تعداد ۳۰ نمونه خاک و لاشبرگ به روش تصادفی سیستماتیک از عمق ۱۰ سانتی متری خاک برداشت شدند.‎ ‎براساس نتایج، بیشترین‎ ‎مقادیر روابط کمی کربن به نیتروژن خاک (۳۳/۱۸)، زی توده میکروبی کربن به نیتروژن (۸۸/۱۵)، کربن به نیتروژن آلی ذره ای (۳۶/۱۰) و کربن به نیتروژن آلی محلول (۰۰/۳) در سنین بالاتر بلندمازو مشاهده شدند که اختلاف معنی داری با گونه توسکا ییلاقی داشتند. همچنین، توده های بلندمازو در سنین بالاتر موجب بهبود روابط کمی کربن و نیتروژن خاک در سال های آتی جنگلکاری می شوند.

کلیدواژه ها:

احیاء جنگل ، زی توده میکروبی ، مواد آلی ذره ای ، مواد آلی محلول ، نسبت میکروبی