مقایسه میزان و شدت آسیب های روانی بین مردان جوان شاغل و بیکار

مقدمه: جوانی نسبی جمعیت، عوارض جنگ تحمیلی، تحریم ها، مهاجرت جوانان به تهران در جستجوی کار پژوهش در آسیب شناسی روانی جوانان بیکار تهران را الزامی می کند.   روش: پژوهش حاضر طرحی علی مقایسه ای است. جامعه آماری شامل کلیه جوانان مذکر ۲۵ تا ۳۵ ساله ساکن شهر تهران بود. نمونه گیری پژوهش حاضر به روش تصادفی طبقه ای صورت گرفته است، ۲۲۹ نفر شاغل و۲۴۸ نفر بیکار ۳۵-۲۵ساله ساکن تهران همتاشده برحسب سن، تحصیل، و تاهل با وارسی نامه علایم گونه ۹۰ سئوالی ویراسته و پرسش نامه جمعیت شناختی بررسی شدند. نمره گذاری با نرم افزار وارسی نامه علایم- گونه ۹۰ سئوالی ویراسته انجام شد. نمره ها و میانگین های دو گروه با روش t استیودنت مقایسه گردید. برای شدت و فراوانی نشانه های آسیب شناسی از مجذور خی استفاده شد. میانگین ابعاد نه گانه آزمون و سه بعد شاخص کلی شدت، شاخص ناراحتی از علایم و جمع علایم بین دو گروه سنجیده شد.   یافته ها: میانگین همه ابعاد نه گانه و شاخص های سه گانه در بیکاران بالاتر از شاغل و همه در سطح ۹۵% و بالاتر معنی دار بود. بالاترین میانگین آسیب شناسی روانی در بیکاران در مقیاس وسواس-اجبار با ۲۹/۱و پایین ترین نمره در حساسیت در روابط متقابل بود. بالاترین میزان آسیب های روانی در شاغلان در وسواس اجبار(۹۷%) و پایین ترین، حساسیت در روابط متقابل(۴۶%) بود. فراوانی نشانه های آسیب روانی در بیکاران ۳۲% و در شاغل ۲۷% بود. بین شدت کلی آسیب های روانی افراد شاغل و بیکار تفاوت وجود داشت. (۰۰۱/۰ P< ).   بحث: فراوانی و شدت نشانه های آسیب شناسی روانی در بیکاران نسبت به شاغلان در حد معنی دار بالاتر است. بیکاری چه عامل یا معلول باشد، در هر دو وجه جوانان بیکار به شغل و درمان روانپزشکی نیازمندند.

کلیدواژه ها:

: Employed ، Psychopathology ، SCL-۹۰-R ، Unemployed ، Young men ، : آسیب شناسی روانی ، وارسی نامه علایم- گونه ۹۰ سوالی ویراسته ، مردان جوان ، شاغل ، بیکار