اثربخشی آموزش خودباوری بر خودگردانی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهر ارومیه

تجهیز دانش آموزان به مهار در کنترل و ساماندهی یادگیری هایشان، تحت اصطلاح کلی خودگردانی در مدرسه و ورای آن، موضوعمحوری میان مجریان، سیاستگذاران و محققان تربیتی را تشکیل می دهد. لذا بر این اساس هدف اصلی پژوهش اثربخشی آموزشخودباوری بر خودگردانی تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ تشکیل دادند. روش نمونه گیریبه صورت هدفمند بود به طوریکه دو مدرسه از مدارس هر به صورت تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های درگیری شغلی در بینشانتوزیع شد که به صورت تصادفی ۴۰ نفر با در نظر گرفتن ملاک های ورود به مطالعه انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش(۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) جایگزین شدند. به منظور تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی تحلیل کواریانس استفاده شده است. گروه آزمایش طی ۸ جلسه یک ساعته تحت آموزش خودباوری قرار گرفتند وگروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. پس از اتمامبرنامه آموزش هردوگروه به پرسشنامه درگیری شغلی پاسخ دادند (پس آزمون) و پس از یک ماه و نیم پیگیری بعمل آمد. نتایج حاصلاز تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که آموزش خودباوری باعث افزایش سطح درگیری شغلی دانش آموزان شده است (p<۰/۰۱).

کلیدواژه ها:

خودباوری ، درگیری ، تحصیلی ، دانش آموزان ، ارومیه