بررسی اثر اندازه دولت بر بیکاری در استان های ایران

بیکاری یکی از پدیده های نامطلوب اقتصادی است که آثار سویی بر وضعیت اقتصاد و اجتماعی کشورها دارد، در این راستا پژوهش حاضر به بررسی اثر اندازه دولت بر بیکاری در استان های ایران طی دوره زمانی ۱۳۹۸-۱۳۸۹ با استفاده از رهیافت گشتاورهای تعمیم یافته می پردازد نتایج برآوردها نشان می دهد که رشد واقعی اقتصاد اثر منفی و معنی داری به اندازه ۰/۲۱۳ و عرضه نیروی کار و توسعه اعتبارات اثر مثبت و معنی داری بر تربیت به اندازه ۰/۵۵۹ و ۰/۰۰۴ درصد بر بیکاری دارد. بالا بودن ضریب عرضه نیروی کار نسبت به تقاضای نیروی کار بر ساختار نامطلوب اقتصادی کشور در جذب نیروی کار دلات دارد، بنابراین اعتبارات در اقتصاد ایران در راستای توسعه بازارهای رانتی بوده است. در نهایت اندازه دولت اثر معنی داری را بر بیکاری ندارد، که بر هدفمند نبودن مخارج دولت در راستای توسعه فعالیت های دارای ارزش افزوده بالا دلالت دارد.

کلیدواژه ها:

اندازه دولت ، بیکاری ، گشتاوردهای تعمیم یافته