تاثیر جهت برس کاری و عملیات بازپخت بر ریزساختار و استحکام حاصل از فرایند اتصال نورد تجمعی آلیاژ آلومینیم AA۶۰۶۱

فرایند اتصال نورد تجمعی (ARB) یکی از روش های تغییرشکل پلاستیک شدید است که با اعمال کرنش های پلاستیک شدید سعی در ریزدانه کردن مواد و تولید مواد نانوساختار در حد چند ۱۰ نانومتر یا ساختار فوق ریزدانه حدود ۱۰۰ نانومتر دارد. در این پژوهش، تاثیر جهت برس کاری سطح پیش از نورد و همچنین انجام عملیات حرارتی بازپخت بر استحکام اتصال حاصل از فرایند اتصال نورد تجمعی و سطح شکست آلیاژ آلومینیم AA۶۰۶۱ بررسی شد. بدین منظور، برس کاری سطح ورق ها در جهت نورد (RD)، جهت عرضی نورد (TD) و ترکیب آن ها (RD-TD) انجام شد. همچنین، فرایند اتصال نورد تجمعی تا ۵ سیکل انجام شد. عملیات بازپخت پس از سیکل اول و در دمای ۴۱۵ درجه سلسیوس به مدت ۲ ساعت انجام شد. استحکام اتصال با استفاده از آزمایش لایه کنی بررسی شد. پروفیل سختی در مقطع ضخامت نمونه ها انجام شد. نتایج نشان می دهد که برس کاری سطح و در جهت نورد (RD) با استحکام متوسط ۶۰/۰ نیوتن بر میلی متر (N/mm) در مقایسه با دو جهت دیگر بهترین اتصال را دارد. بررسی سطوح شکست با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) حاکی از وجود مناطق اتصال مکانیکی بیشتر و وسیع تر در این نمونه است. همچنین، انجام عملیات بازپخت پس از هر سیکل اتصال نورد تجمعی باعث بهبود استحکام اتصال می شود.

کلیدواژه ها:

اتصال نورد تجمعی ، آلیاژ AA۶۰۶۱ ، برس کاری ، آزمایش لایه کنی ، شکست نگاری