مقایسه روش های معکوس سازی تعمیم یافته و روش پوجول در تعیین مقیاس بزرگی محلی (ML) برای البرز مرکزی

روش­های گوناگون معکوس­سازی به منظور به دست آوردن رابطه تصحیح تجربی در تعیین مقیاس بزرگی محلی (ML) وجود دارد. در این تحقیق از دو روش پارامتریک معکوس­سازی تعمیم­یافته (Generalized Inversion) و روش پوجول (Pujol’s method) برای به دست آوردن منحنی تضعیف تجربی استفاده کردیم. تفاوت این دو روش در مراحل به دست آوردن پارامترهای مورد نیاز است. چون در روش­ معکوس­سازی تعمیم­یافته برای تعیین این مقیاس، مقادیر بزرگی­ زمین لرزه، تصحیح ایستگاه­ها و مقادیر واسنجی (کالیبراسیون) (مرتبط با پدیده گسترش هندسی و تضعیف ناکشسان) که منعکس کننده تغییرات دامنه به عنوان تابعی از فاصله هستند، به طور هم زمان تعیین می­شوند، در نتیجه مقادیر بزرگی و تصحیحات ایستگاهی سرشکن (trade off) می­شوند درحالی که در روش پوجول (۲۰۰۳) تصحیحات ایستگاهی جدا و قبل از پارامترهای دیگر محاسبه می­شود. در این تحقیق به منظور مقایسه این دو روش، از حجم عظیمی داده که شامل ۶۲۵۲۳ لرزه­نگاشت (waveform) مربوط به ۳۸۸۹ زمین لرزه که با شبکه­های لرزه­نگاری تهران، سمنان و ساری در محدوده جغرافیایی ۴۸ تا ۵۵ درجه طول شرقی و ۳۴ تا ۳۸ درجه عرض شمالی در بازه زمانی ۲ مارس ۱۹۹۷ تا ۱۳ مارس ۲۰۱۱ ثبت شده­اند، استفاده شد. در مقایسه تصحیحات ایستگاهی به دست آمده از دو روش بیشترین اختلاف در ایستگاه تهران برابر با ۰۵۴/۰ و کمترین اختلاف در ایستگاه آلاشت برابر با صفر و اختلافی برابر با ۰۷۴/۰ و ۰۰۰۷/۰ به ترتیب در مقادیر ضرایب n وk  به دست آمد. درنهایت تابع های تصحیح تجربی آن از روش های معکوس سازی تعمیم یافته و پوجول به دست آمد.

کلیدواژه ها:

روش معکوس سازی تعمیم یافته ، روش پوجول ، بزرگی محلی (ML) ، منحنی تضعیف تجربی ، البرز مرکزی