بررسی افزایش ظرفیت آببندانها متناسب با رواناب ورودی در دورههای بازگشت مختلف با استفاده از نرم افزار SWMM (مطالعه موردی : دشت تجن )

آببندانها یکی از مهم ترین منابع آبی در تامین آب مورد نیاز شمال کشور هستند زیرا این امکان را ایجاد می کنند که با وجود ظرفیت محدودی که دارند اما به علت تعداد زیاد و فراوانی آنها، میزان آب قابل توجهی را ذخیره نمایند. یکی دیگر از اثرات آببندانها جلوگیری از افت سطح آب زیرزمینی و تغذیه آبخوانها می باشد. در تحقیق حاضر با بررسی تصاویر ماهواره ای مربوط به استان مازندران و مشاهده نقشه پراکندگی آببندانها، محدوده ای از دشت تجن با داشتن ۴۶ آببندان انتخاب شد. سپس رواناب دشت با استفاده از مدل SWMM محاسبه گردید و با استفاده از نتایج به دست آمده مشخص شد که با استفاده از بهسازی آببندانها و افزایش میزان ذخیره آنها می توان افزایش سطح زیر کشت و همچنین امکان کشت دوم را بررسی نمود . همچنین می توان با جمع آوری رواناب در فصل های غیرزراعی و استفاده از آن در فصل های زراعی ، اقدامات مدیریتی موثری را در ارتقاء بهرهوری از منابع آبی موجود به عمل آورد.

کلیدواژه ها:

آببندان ، بهینه سازی ، دورههای بازگشت ، رواناب ، مدل SWMM