کنترل سیل با استفاده از روش ترکیبی بند تاخیری و دیوار ساحلی (مطالعه موردی: حوضه رودخانه کن)

در تحقیق حاضر به منظور کاهش خطرات سیل گرفتگی مناطق پایین دست حوضه آبریز کن، یک روش ترکیبی از بندهای تاخیری به اضافه دیوار سیل بند در محدوده مناطق مسکونی مورد بررسی قرار گرفت، با توجه به آن که محل و تعداد سدهای تاخیری بر هیدروگراف سیلاب و درنتیجه ارتفاع و طول دیوار سیل بند تاثیر مستقیم داشتند، لازم بود که ترکیب های مختلف از بند و دیوار سیل بند مورد ارزیابی قرار گیرد تا بهترین ترکیب که هزینه احداث سازه ها حداقل و کاهش دبی اوج سیلاب خروجی، حداکثر شود به دست آید. بدین منظور ۸ مکان مختلف در سطح حوضه آبریز رودخانه کن برای احداث بندهای تاخیری شناسایی شدند. با جاگذاری ۸ بند، ۱۹ بازه به وجود آمد و درمجموع ۲۵۶ گزینه مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مدل سازی هیدرولیکی- هیدرولوژیکی سیلاب از مدل HEC-HMS و برای طراحی بندهای تاخیری از نرم افزار  CADAM استفاده شد. برای تعیین بهترین ترکیب از روش تصمیم گیری چند معیاره TOPSIS استفاده شد. این تحقیق نشان داد که احداث سه سد تاخیری در مکان های مناسب به همراه دیوار سیل بند، نسبت به سایر گزینه ها برتری دارد و می تواند دبی پیک سیلاب خروجی از حوضه را (نسبت به عدم وجود سدهای تاخیری) ۳۱.۵% کاهش دهد. علاوه بر این، زمان تمرکز سیلاب نیز بیشتر از سایر گزینه ها بود.

کلیدواژه ها:

بند تاخیری ، تصمیم گیری چند معیاره ، حوضه آبریز کن ، کنترل سیل