تحلیل حقوقی قرارداد گشایش اعتبار اسنادی در حقوق ایران

یکی از مکانیسم های شیوه پرداخت قیمت کالا در تجارت بین المللی، استفاده از گشایش اعتبار اسنادی است. اعتبار اسنادی، علاوه بر این که سندی بانکی و در تحلیل نهایی، یک سند تجاری محسوب می گردد، متکی و مستند به روابط قراردادی میان متقاضی اعتبار و بانک گشاینده اعتبار است. در تبیین ماهیت حقوقی قرارداد گشایش اعتبار که در حقیقت، منشا و موجد اعتبار است و در تعیین حدود و سامان حقوق و تعهدات این دو موثر است؛ تفاسیر و نظرات متفاوتی ابراز شده است. برخی آن را با عقد وکالت، عقد حواله، عقد ضمان و مانند آن قابل تطبیق دانسته اند. با توجه به ویژگی های حقوقی حاکم بر این قرارداد، منطقی و شایسته است که در تبیین ماهیت آن، از تحلیل های حقوقی نوینی بهره جست. در این مقاله، قرارداد گشایش اعتبار اسنادی با عقود اذنی و عقود مشارکتی مورد مقایسه قرار گرفته و سپس بر مبنای ماده ۱۰ قانون مدنی تحلیل شده است.

کلیدواژه ها:

اعتبار اسنادی ، بانک گشاینده اعتبار ، قرارداد گشایش اعتبار ، متقاضی اعتبار