تحلیلی بر نقش جاذبه های میراث فرهنگی در توسعه و جذب گردشگری شهری در ایران مرکزی (مطالعه موردی: شهر یزد)

گردشگری فرهنگی یا میراثی، ابزاری از توسعه اقتصادی است که از طریق جذب بازدیدکنندگان از خارج از جامعه میزبان به­سمت جاذبه های تاریخی و میراثی مقصد، به رشد اقتصادی منجر می شود. هدف از این پژوهش، بررسی نقش جاذبه های فرهنگی در توسعه گردشگری در شهر یزد است. نوع پژوهش کاربردی و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل ۳۸۴ گردشگر داخلی در سال ۱۳۹۳ براساس نمونه گیری کوکران است. برایتجزیه و تحلیل میزان اثرگذاری شاخص های مختلف در توسعه گردشگری فرهنگی، از مدل تحلیل شبکه (ANP) و به­منظور تدوین برنامه ریزی راهبردی، از مدل برنامه ریزیSWOT استفاده شده است. مطابق بررسی های آماری، در سال ۱۳۹۰ در حدود ۱,۲۴۴,۰۴۸ گردشگر وارد استان شده اند که ۹۲ درصد از آن­ها، یعنی در حدود ۱,۱۴۴,۵۲۴ گردشگر از آثار تاریخی- فرهنگی شهر یزد بازدید کرده اند. ۱/۴۳ درصد از این گردشگران، با اماکن تاریخی و گردشگری این شهر آشنایی کامل داشته اند که این امر، بیانگر تبلیغات موثر در این حوزه است. همچنین یافته های تحلیلی براساس مدل تحلیل شبکه نشان می دهد شاخص های ظرفیت های گردشگری فرهنگی با مقدار ۱۲۴/۰ و رضایتمندی گردشگران با ۱۱۶/۰، عامل بسیار مهمی در افزایش رونق گردشگری فرهنگی در شهر یزد است. در این راستا، امضای تفاهم نامه همکاری بین استان های همجوار، سرمایه گذاری در بخش میراث مادی فرهنگی،بازسازی و احیای مراکز تاریخی وهمکاری با مراکز دانشگاهی، بیشترین تاثیر را در رونق جاذبه های گردشگری فرهنگی شهر یزد دارد.

کلیدواژه ها:

: اماکن تاریخی ، ایران مرکزی ، توسعه ، جاذبه های گردشگری ، شهر یزد ، میراث فرهنگی