استفاده از بیوفیلترها درارتقاء کیفیت منابع آب در سطح حوضه آبریز گرگانرود

در این تحقیق توانایی بیوچار و کمپوست برای کاهش شوری آب و عناصر سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، سولفات و کلر مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل ستون خاک، بیوچار، کمپوست، ترکیب کمپوست + بیوچار، ترکیب خاک+کمپوست + بیوچار می باشد. نمونه آب از رودخانه گرگانرود در سه ایستگاه مطالعاتی با توجه به شرایط حاکم بر حوضه نمونه برداری شده و میزان EC، سختی کل، کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، کلر و سولفات اندازه گیری گردید. با توجه به نتایج به دست آمده میزان شوری و آلودگی آب رودخانه گرگانرود از آبان تا خرداد(فصل های بارشی) در پایین ترین حد خود قرار داشت. از تیر ماه تا مهرماه بدلیل کاهش بارندگی، برداشت زیاد از آب رودخانه، ورود زهکش های اراضی کشاورزی و همچنین فاضلاب شهرهای واقع در مسیر رودخانه باعث بالا رفتن آلودگی شده است. ابتدا هر یک از جاذب ها در سه تکرار در لوله های پولیکا به ارتفاع ۳۰ سانتی متر ریخته و قسمت انتهائی لوله ها با کاغذ صافی پوشیده شد. قبل از شروع آزمایش ها بوسیله آب مقطر عملیات آبشوئی انجام گرفته ومیزانEC آن اندازه گیری شد. سپس نمونه آب اصلی رودخانه گرگانرود در لوله ها در ارتفاع ۲۰ سانتیمتری اضافه گردید و با توجه به آزمایش های اولیه، پس از ۵ ساعت از شروع آزمایش نمونه مورد نظر تهیه و میزان پارامترهای فوق هریک از تیمارها در آزمایشگاه اندازه گیری گردید. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد بررسی نشان داد که اثرات جاذب ها درکاهش شوری و پارامترهای مورد مطالعه معنی دار شده است.

کلیدواژه ها:

بیوچار ، کمپوست ، هدایت الکتریکی (EC) ، بیوفیلتراسیون ، حوضه آبریز گرگانرود