بررسی شیوع هپاتیت مزمن C در بیماران تالاسمی HCV-Ab مثبت مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان رازی قائم شهر در سال۱۳۷۷

سابقه و هدف: با توجه به این که شناخته شده ترین روش انتقال ویروس هپاتیتC ، خون و فرآورده های خونی است و عفونت با این ویروس تمایل به تداوم و مزمن شدن دارد، لذا بر آن شدیم تا در بیماران تالاسمی ماژور که نیازمند ترانسفوزیون های مکرر خون هستند موارد هپاتیت C را مورد مطالعه قرار دهیم.مواد و روش ها: طی یک مطالعه توصیفی از ۱۰۰ بیمار تالاسمی مراجعه کننده به درمانگاه تالاسمی Anti-HCV به روش ELISA نسل دوم انجام شد که در ۱۸ مورد مثبت بود. پس از ثبت پرسشنامه و کسب رضایت از والدین و انجام آزمایشات ترانس آمینازها،PT ،PTT و سونوگرافی، در ۱۱ نفر از بیماران بیوپسی کبد انجام شد. پاتولوژی کبد براساس Knodell score ارزیابی شد. نتایج با آزمون های آماری توصیفی مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: از ۱۰۰ بیمار مورد مطالعه، ۱۸ مورد (۱۰ نفر مونث و ۸ نفر مذکر) دارای آنتی بادی هپاتیت C بودند. میانگین سنی آنها ۱۳.۶±۴.۶ سال بوده است. آنزیم های کبدی در ۶/۵۴ درصد طبیعی و در ۴/۴۵ درصد غیر طبیعی بوده است. از ۱۱ بیماری که تحت بیوپسی کبد قرار گرفتند، ۹ مورد دچار هپاتیت مزمن فعال (۸۲/۸۱ درصد)، یک مورد دچار سیروز (۰۹/۹ درصد)، و یک مورد نیز به دلیل بافت ناکافی کبد نامشخص بوده است (۰۹/۹ درصد).استنتاج: با توجه به شیوع بالای آلودگی به ویروس هپاتیت C در بیماران تالاسمی ماژور نسبت به جمعیت عمومی و نیز خطر ابتلای بیش از ۸۰ درصد افراد آلوده به بیماری های مزمن کبدی و فیبروز و از آنجایی که در بیماران تالاسمی به واسطه افزایش ذخایر آهن کبد این خطر جدی تر می باشد، شناسایی و درمان این بیماران در اولویت قرار داشته و برنامه ریزی دقیق و منسجمی را می طلبد.

کلیدواژه ها:

Çhronic hepatitis Ç ، Thalasemia major ، HÇV ، Âb ، هپاتیت مزمن Ç ، تالاسمی ماژور ، HÇV-Âb