آیا انتساب لامیه العرب به شنفری درست است؟
محل انتشار: فصلنامه ادب عربی، دوره: 4، شماره: 4
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 75
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JALIT-4-4_010
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
شنفری (اوایل قرن ۶ میلادی) با گروهی از دوستانش چون تابط شرا و غیره در تاریخ ادبیات دوره جاهلی به شاعران صعلوک معروفند و از راه غارت و چپاول روزگار میگذراندند. از شنفری دو قصیده بلند و مشهور روایت شده است: یکی تائیه و دیگری لامیه العرب. لامیه العرب در ادب عربی، به منزلتی دست یافته که با معلقات برابری می کند. لامیه، نمونه کامل شعر دوره بدوی گری است و از جلوههای شهرنشینی و نوشخواری بدور است. شنفری در این قصیده، به آوارگی، فقر، غارت در شبهای سرد، عدم خضوع در برابر خواری، برگزیدن جانوران وحشی بر اهل و قبیله خود، بسنده کردن به قوت اندک، بردباری در برابر گرسنگی شدید، شجاعت و انتقامگیری، افتخار کرده است. از آنجا که لامیه العرب از دوره جاهلی تا قرن دوم هجری، دهان به دهان نقل شده بود و در بیشتر مجموعههای ادبی ثبت نگردیده بود، ابن درید (م ۳۲۱ ه) از قدما و یوسف خلیف و کرنکو از معاصران در انتساب آن به شنفری تردید کردند، و در مقابل، بروکلمان، جرج یعقوب، عبدالحلیم حفنی، فواد افرام بستانی و امیل بدیع یعقوب از انتساب لامیه به شنفری دفاع کردند. نویسندگان در این مقاله میکوشند با بررسی و تحلیل آراء ناقدان به این پرسش پاسخ دهند که آیا انتساب لامیه العرب به شنفری درست است؟
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا هاشملو
استادیار دانشگاه گیلان
غلام عباس رضایی هفتادر
دانشیار دانشگاه تهران
فاطمه حسنلویی
کارشناس ارشد در رشته زبان و ادبیات عربی