تعیین ضخامت کشسان سنگ کره در رشته کوه زاگرس با استفاده از تابع ادمیتنس
محل انتشار: مجله فیزیک زمین و فضا، دوره: 47، شماره: 1
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 91
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JESPHYS-47-1_005
تاریخ نمایه سازی: 26 مهر 1402
چکیده مقاله:
ویژگی های زمین شناختی و ژئودینامیکی پیچیده منطقه کوه زایی زاگرس محققان بسیاری را در دهه های اخیر متوجه خود ساخته است. با وجود پژوهش های صورت گرفته، همواره نیاز به مطالعات بیشتر در رابطه با ساختار سنگ کره و پوسته در منطقه زاگرس با توجه به پیشینه زمین شناسی این منطقه احساس می شود. لذا این تحقیق بر آن است تا به بررسی ساختار رئولوژیکی سنگ کره با استفاده از تابع طیفی ادمیتنس بین بی هنجاری های هوای آزاد گرانی و توپوگرافی و نیز روش واهمامیخت بار و در نتیجه به تعیین ضخامت کشسان (Te) سنگ کره، که پارامتری مهم در سنجش میزان مقاومت آن نسبت به تغییر شکل و بار های اعمالی بوده و مقیاسی از میزان تعادل ایزوستازی در منطقه است، بپردازد. در این پژوهش برای نخستین بار از داده های برداشت زمینی با دقت ۵ میلی گال استفاده شده است. از آنجایی که استفاده از داده های زمینی به عنوان ورودی در روش مذکور برای نخستین بار صورت می گیرد، ابتدا صحت و دقت روش در بازگردانی پارامتر مجهول با تحلیل مصنوعی مورد بررسی قرار گرفته و بعد از تایید دقت روش، از آن به منظور تعیین ضخامت کشسان در منطقه مذکور استفاده خواهد شد. با بررسی نتایج حاصل در منطقه موردبررسی، این نتیجه دریافت شد که مقاومت سنگ کره در منطقه به بارهای اعمالی، کم و روبه متوسط بوده که این نتیجه با فعالیت های لرزه خیزی و سایر پژوهش های ژئوفیزیکی صورت گرفته در منطقه همخوانی دارد. مقدار متوسط ضخامت کشسان تخمین زده شده برابر با ۲±۳۷ کیلومتر محاسبه شده است. بیشترین مقدار ضخامت کشسان در بخش جنوب غربی بلوک ایران مرکز برابر با ۶۵ کیلومتر و کمینه مقدار آن در منطقه زاگرس با مقداری در حدود ۱۵ کیلومتر به دست آمده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Samira Ghalehnovi
Ph.D. Student, Department of Earth Physics, Institute of Geophysics, University of Tehran, Tehran, Iran
Vahid Ebrahimzadeh Ardestani
Professor, Department of Earth Physics, Institute of Geophysics, University of Tehran, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :