مقایسه اثربخشی آموزش سرمایه های روان شناختی و فعال سازی رفتاری بر امید در دانشجویان دختر خوابگاه های دانشگاه اصفهان

هدف این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی آموزش سرمایههای روان شناختی و درمان فعال سازی رفتاری بر امید دانشجویان دختر خوابگاه های دانشگاه اصفهان در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۳۹۷۱۳۹۸ بود. طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه گواه بود. برای اندازه گیری امید از پرسش نامه امید اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱) استفاده شد. روش نمونهگیری داوطلبانه بود. ابتدا روی ۴۵ نفر داوطلب شرکت در تحقیق پیشآزمون اجرا شد. سپس آن ها به طور تصادفی به سه گروه واگذار شدند و از سه گروه، به صورت تصادفی دو گروه به عنوان گروه آزمایشی ۱ و ۲ و گروه دیگر به منزله گروه گواه در نظر گرفته شد. آن گاه دو گروه آزمایشی به ترتیب تحت درمان فعال سازی رفتاری و آموزش سرمایه های روان شناختی قرارگرفتند، اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مداخله، برای هر سه گروه (جمعا ۳۸ نفر) پس آزمون اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان دهنده معنادار بودن تفاوت نمره های پسآزمون امید مجموع گروه هاست (۰۰۸/۰=P). مقایسه زوجی نشان داد که هر دو نوع مداخله آموزش سرمایههای روان شناختی و درمان فعال سازی رفتاری موجب افزایش معنادار امید در مقایسه با گروه گواه شده است (به ترتیب ۰۰۳/۰=P و ۰۱۹/۰=P)، اما دو گروه آزمایشی از نظر نمره های امید با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند. از یافته ها چنین نتیجه گرفته میشود که بهرغم اینکه درمان فعال سازی رفتاری از روشهای سنتی مبتنی بر درمان اختلالات روان شناختی و آموزش سرمایههای روان شناختی از مداخلات مبتنی بر روان شناسی مثبت است، هر دوی این مداخله ها بر متغیر امید تاثیر دارند و میتوان از هر دوی آن ها برای افرایش امید استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آموزش سرمایههای روان شناختی ، امید ، دانشجویان دختر ، درمان فعال سازی رفتاری