طراحی نمای هوشمند ساختمان دانشکده معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز با رویکرد معماری بیونیک

نیاز به حفاظت از انرژی و توسعه پایدار در ساختمان توجه عده ی زیادی از جمله معماران و محققان معماری را به خود جلب کرده است تا جایی که طراحی با هدف به حداقل رساندن تاثیرات مخرب بر روی محیط زیست به یکی از دغدغه های طراحان تبدیل شده است. یکی از این روش ها استفاده از مصالح هوشمند در صنعت ساختمان است که می تواند سبب بهبودی روش های طراحی و ساخت وساز ساختمان ها شوند. طراحی عناصر متحرک در معماری و فضاهایی با قابلیت تغییرپذیری این امکان را در معماری به وجود آورده است که ساختمان ها و سازه ها توانایی انعطاف پذیری بیشتر با محیط اطراف خود داشته باشند و در تعامل با شرایط محیطی، پاسخگویی نیازها و خواسته های کاربران خود نیز باشند. در این میان نما به عنوان جداره اصلی و ظاهری ساختمان که در شکل دادن و پیکره بندی آن نقش به سزایی دارد، از اهمیت زیادی در طراحی تعاملی برخوردار است. معماری بیونیک روشی در طراحی بنا است که در آن از نحوه رشد و شکل گیری، تامین انرژی و متابولیسم، نحوه پخش نیروها و. . . در ارگان های زنده به خلق فضاهای معمارانه با رویکرد فناوری و پایداری پرداخته می شود. این دیدگاه با ترکیب بیولوژی و تکنولوژی، ابداعات جدیدی در زمینه تولید انرژی، حمایت های اکولوژیکی و برنامه های اقتصادی - اکولوژیکی میسر ساخته است. این تحقیق با هدف بررسی مولفه های طراحی نمای هوشمند انجام شده است. رویکرد کلی پژوهش کیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

بیونیک ، نمای هوشمند ، معماری پایدار ، تامین انرژی.