اثر دمای آنیل میان بحرانی بر ریزساختار و ویژگی های مکانیکی فولاد دوفازی ریختگی

در این مقاله اثر دمای آنیل میان بحرانی بر ریزساختار و ویژگی های مکانیکی یک فولاد دوفازی ریختگی جدید با ترکیب اسمی ۰.۳ C-۲.۵ Si-۱.۸ Mn-۰.۵ Cr (درصد وزنی) بررسی شده است. عملیات آنیل میان بحرانی در سه دمای مختلف ۸۲۵، ۸۵۰ و °C۸۷۵ در مدت زمان ۲۶ دقیقه انجام شد. به منظور ارزیابی ویژگی های ریزساختاری این نمونه ها تصاویر آنالیز میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی تهیه شدند و ویژگی های مکانیکی با آزمون سختی و ریزسختی سنجی و آزمون کشش مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش دمای آنیل میان بحرانی، کسر حجمی مارتنزیت، میزان سختی و همچنین استحکام تسلیم نمونه ها افزایش یافت؛ اما استحکام کششی ابتدا افزایش و سپس کاهش نشان داد. با این وجود نمونه آنیل میان بحرانی شده در °C۸۵۰ بیشترین استحکام کششی (MPa ۱۵۳۲) و نمونه آنیل میان بحرانی شده در °C۸۲۵ بیشترین درصد ازدیاد طول (% ۵۲/۱۸) و قابلیت جذب انرژی (UTS×EL) را نشان دادند. این فولاد دوفازی دو مرحله کارسختی نشان داد که با افزایش مارتنزیت شیب مرحله دوم آن کاهش یافت و کرنش شروع مرحله دوم کارسختی به کرنش های کمتر انتقال پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

آنیل میان بحرانی ، فولاد دوفازی ریختگی ، ویژگی های مکانیکی ، آستنیت باقیمانده