علل کوتاهی قد کودکان در شهر گرگان

زمینه و هدف : اگرچه کوتاهی قد در اکثر موارد ناشی از علل فیزیولوژیک می باشد، اما ممکن است نشانه ای از یک بیماری مهم و قابل درمان نیز باشد. بنابراین تشخیص آن قبل از بسته شدن اپی فیز استخوان حائز اهمیت فراوانی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین علل کوتاهی قد کودکان در شهر گرگان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی ۱۰۰ کودک ۱۴-۶ ساله کوتاه قد طی سال ۱۳۸۴ صورت گرفت. مشخصات دموگرافیک کودکان، سابقه بیماری های کودک و خانواده، سابقه نارسی و آزمایشات خونی، تست تحریک هورمون رشد، معاینه فیزیکی، گرافی مچ دست و اندکس انحراف معیار برای هر کودک ثبت گردید. داده ها پس از کدبندی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۳ ، آزمون های آماری کای اسکوئر و تی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : اکثر مبتلایان به کوتاهی قد را دخترها (۶۶درصد) با میانگین سنی ۲۵/۲+-۸۴/۱۰ سال تشکیل می دادند. میانگین سن استخوانی دختران ۳۲/۲+-۴/۸ سال بود. میانگین سن تقویمی و سن استخوانی پسران به ترتیب ۳۲/۲+-۷۹/۱۰ و ۱۹/۲+-۸۹/۷ سال تعیین شد. شایع ترین علت کوتاهی قد به ترتیب شامل علل سرشتی (۵۷درصد)، کمبود هورمون رشد (۳۰درصد) و علل فامیلیان (۸درصد) بود. افراد مبتلا به کمبود هورمون رشد به طور معناداری سن استخوانی پایین تر و کودکان دچار کوتاهی قد سرشتی میانگین اندکس انحراف استاندارد (SDS) بالاتری داشتند (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که کمبود هورمون رشد از علل مهم و شایع پاتولوژیک کوتاهی قد در کودکان است، لذا توصیه می شود، در تمامی اطفال مبتلا به کوتاهی قد پس از رد علت سرشتی و فامیلیال، تست تحریکی هورمون رشد به منظور تشخیص سریع تر و درمان به موقع عارضه، قبل از بسته شدن صفحه رشد اپی فیزیال انجام شود.

کلیدواژه ها:

Chidlren ، Age ، Short stature ، Familial factor ، Constitutional factor ، Growth hormone deficeincy ، کوتاهی قد ، کودک ، سن ، عامل فامیلیال ، عامل سرشتی ، کاهش هورمون رشد