اثر القاء کنندگی ژل آلوئه ورا بر بیان ژن TGF-β در زخم های پوستی موش سوری

زمینه و هدف : گیاه آلوئه ورا (Aloe barbadensis M.) از جمله گیاهان استوایی است که به طور سنتی در ترمیم زخم استفاده می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر القاء کنندگی ژل آلوئه ورا بر بیان ژن TGF-β در زخم های پوستی موش سوری انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی ۳۶ سر موش نر سوری BALB/c به ۳ گروه ۱۲ تایی شامل کنترل منفی (پوست سالم)، کنترل کاذب (شم، زخم با تیمار سرم فیزیولوژیک) و درمانی (زخم با تیمار ژل آلوئه ورا) تقسیم شدند. روی پشت موش ها دو زخم یکسان به قطر ۲±۱۰ mm با برداشت کامل پوست در ناحیه خاجی ایجاد گردید. در گروه درمانی، روزانه یک بار ۲ گرم از ژل آلوئه ورا به صورت یک لایه نازک بر روی سطح زخم ها (بدون بانداژ) به مدت ۱۶ روز قرار داده شد. پس از روزهای ۸ و ۱۶ برای تعیین میزان بیان ژن عامل رشد تغییر شکل دهنده بتا (TGF-β) به کمک RT-PCR و نیز محتوی پراکسیداسیون لیپیدی (LPO) با اندازه گیری میزان مالونیل دی آلدیید از پوست و سرم خون موش ها نمونه برداری به عمل آمد. یافته ها : عصاره ژل آلوئه ورا سبب افزایش بیان ژن TGF-β در پوست زخم دار موش های گروه درمان شده با ژل آلوئه ورا نسبت به سایر گروه ها گردید (P<۰.۰۵). تیمار با ژل آلوئه ورا موجب کاهش معنی دار مالونیل دی آلدیید در سرم خون موش ها در مقایسه با دیگر گروه ها شد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : ژل آلوئه ورا با القاء بیان ژن عامل رشد TGF-β و نیز کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدها می تواند نقش محوری در پروسه ترمیم زخم های برشی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Skin ، Incisional wound ، Aloe vera ، TGF-β gene ، Malonyldialdehyde ، Mouse ، پوست ، زخم برشی ، آلوئه ورا ، ژن TGF-β ، مالونیل دی آلدیید ، موش