اثر ترکیبی آتورواستاتین و اکسیدروی بر تغییرات بیوشیمیایی سرم و هیستوپاتولوژی کلیه موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

زمینه و هدف: نفروپاتی دیابتی یکی از مهم ترین عوامل نﻘص در عملکرد فیزیولوژیک کلیه ها در بیماری دیابت ملیتوس است. ساختار کلیه ها به اعتبار نﻘش تعیین کننده ای که در فیلتراسیون دارند؛ در محیط هیپرگلیسمیک سریع تر و بیشتر از بقیه بافت ها آسیب پذیری از خود نشان می دهند. این مطالعه به منظور تعیین اثر ترکیبی آتورواستاتین و اکسیدروی بر تغییرات بیوشیمیایی سرم و هیستوپاتولوژی کلیه موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۴۰ سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار به صورت تصادفی به ۵ گروه ۸ تایی تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی تیمار شده با ۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن آتورواستاتین، دیابتی تیمار شده با ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن اکسیدروی و دیابتی تیمار شده با ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن آتورواستاتین و ۱۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن اکسیدروی بودند. موش های صحرایی با تزریق داخل صفاقی ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن استرپتوزوتوسین دیابتی شده و به مدت یک ماه تحت تیمار قرار گرفتند. در پایان آزمایش ابتدا تغییرات وزن حیوانات و وزن کلیه، سپس عوامل بیوشیمیایی کراتینین و اوره سرم برای ارزیابی عملکرد کلیه اندازه گیری شدند. برای بررسی آسیب شناسی بافت کلیه نیز برش هایی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین طبق روش های معمول تهیه مقاطع هیستوپاتولوژی تهیه گردید. یافته ها: میزان کراتینین و اوره سرم در حیوانات دیابتی افزایش آماری در مقایسه با گروه کنترل معنی داری یافت (P<۰.۰۵). تنها تیمار با ترکیبی از نصف دوز آتورواستاتین و اکسیدروی، نسبت به دوز کامل آنها به تنهایی، موجب کاهش آماری معنی داری (P<۰.۰۵) سطح کراتینین، اوره و آسیب های بافتی کلیه نسبت به گروه کنترل دیابتی گردید. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ترکیب آتورواستاتین و اکسیدروی اثر بهتری در کنترل نفروپاتی دیابتی دارد.

کلیدواژه ها:

Diabetes mellitus ، Diabetic nephropathy ، Atorvastatin ، Zinc oxide ، Rat ، دیابت ، نفروپاتی دیابتی ، آتورواستاتین ، اکسید روی ، موش صحرایی