نقش انرژی های تجدیدپذیر در معماری مدرنیسم و پس از آن

امروزه حفظ سلامت کره زمین از مهمترین پیش شرط های توسعه اقتصادی پایدار جهانی به شمار می آید. با توسعه نگرشزیست محیطی و راهبردهای صرفه جویانه در بهره برداری از منابع انرژی، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و مقایسه آن باسایر منابع انرژی مطرح در بسیاری کشورهای جهان، رو به افزایش گذاشته است. از این رو سیستم های جدید انرژی باید برتغییرات ساختاری متکی باشند و منابع انرژی تجدید پذیر نظیر انرژی خورشیدی، بادی، زمین گرمایی و زیست توده نیز مورداستفاده قرار گیرند. انرژی خورشیدی، فراوان و قابل تجدید است. با توجه به پتانسیل بالای منابع انرژی تجدیدپذیر در ایران وحرکت کشور به سمت واقعی کردن قیمت حامل های انرژی به منظور توسعه کاربرد این انرژی ها مناسب با تحولات جهانی،ضروری است امکانات و ساختارهای سیاست گذاری و اجرایی کشور در زمینه انرژی های تجدیدپذیر مورد بازبینی قرار بگیرد.باید درنظر داشت سوخت های فسیلی، منابع انرژی غیرقابل تجدید و محدودی هستند که در زمانی نه چندان دور پایانمی پذیرند و اتکای بیش از اندازه به آن ها علاوه بر بروز چالش هایی در سطح جهانی نظیر آلودگی محیط زیست، مشکلاتگوناگون در سطح ملی و منطقه ای از قبیل درگیری های داخلی و خارجی و مناقشات بین حکومت ها را نیز به همراه دارد .عدم کارآیی فنی و اقتصادی مصرف انرژی و هدررفتن قریب به یک سوم از کل انرژی در فرآیند های مصرف و مشکلات فزایندهزیست محیطی ناشی از آن، ضرورت مدیریت مصرف انرژی و بالا بردن بازده و بهره وری انرژی را پیش از پیش آشکارمی سازد.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدیدپذیر ، انرژی خورشیدی ، منابع انرژی ، چالش ، ساختار ، سوخت فسیلی