ارزیابی رضایت از کیفیت زندگی و حس تعلق مکانی (مطالعه موردی: روستای گاوخانه شهرستان اراک)

پایین بودن سطح زندگی در نواحی روستایی و در نتیجه مهاجرت روستاییان به شهرهای بزرگ، مسائل و مشکلات متعدد اجتماعی. اقتصادی و محیطی را به دنبال داشته است. عموما مهاجرت از روستا به شهر به دلیل دستیابی به کیفیت زندگی بهتر در نواحی شهری است. پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان رضایت افراد از کیفیت زندگی به عنوان یک عامل تاثیر گذار بر مهاجرت و همچنین حس تعلق خاطر ساکنین به روستا به عنوان یک عامل بازدارنده از مهاجرت و رابطه آنها با هم در بین ساکنان روستای گاوخانه (جامعه آماری:۳۲۹۶ نفر) در شهرستان اراک انجام گرفته است. حجم نمونه با فرمول نمونه گیری کوکران ۲۶۲ نفر بدست آمده است. داده های مورد نیاز این تحقیق با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و جهت تجزیه تحلیل آنها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که میزان رضایت ساکنین از کیفیت زندگی در روستای گاوخانه پایین تر از حد متوسط می باشد. همچنین می توان گفت که میزان رضایت مردان (۲/۸۸) بیشتر از رضایت زنان (۲/۸۵) می باشد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد که شاخص اقتصادی (با بتای ۰/۲۴۴) بیشترین تاثیر را بر روی کیفیت زندگی دارد. نتایج بررسی متفیر حس تعلق مکانی نشان می دهد که میزان تعلتق خاطر ساکنین روستا بالاتر از حد متوسط می باشد و شاخص روانی - آرامشی (با بتای ۰/۴۹۳ ) بیشترین تاثیر را بر روی حس تعلق مکانی دارد. با توجه به آزمون اسپیرمن با مقدار Sig=۰/۰۰۰ همبستگی بین رضایت از کیفیت زندگی و حس تعلق مکانی در سطح خطای ‎۹۹% معنا دار می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، تعلق مکانی ، روستای گاوخانه ، شهرستان اراک